‘Word wakker, word wakker, word wakker.’
Langzaamaan ontwaak ik uit de langste slaap die ik ooit gehad heb, een droomloze slaap, een slaap die niet uitrust, een slaap als in een coma, waaruit je na een operatie ontwaakt en je de indruk geeft uit de dood op te staan. In dit geval moet dat uit de dood opstaan misschien wel letterlijk genomen worden. Het laatste dat ik me immers herinner was een injectie, de laatste van mijn leven of moet ik zeggen mijn vorige leven? Mijn lichaam werd in een cryovriezer gestopt in afwachting dat mijn ziekte overwonnen zou kunnen worden. Toen ik hiervoor koos, stond de geneeskunde van het eeuwige leven nog maar in haar beginschoenen. Het was niet meer dan een vage belofte, maar wanneer een voor een alle ingrepen falen, de dokters afhaken en toegeven niets meer voor je te kunnen doen, was de medische hibernatie mijn laatste houvast. Ik voel me doodvermoeid, even moe als ik was op de dag dat ik in cryo gebracht werd. En ik heb het koud, erg koud, een extreme koude zoals ik die nog nooit gevoeld heb alsof alle bloed uit mijn lichaam is weggetrokken, alsof het in het diepste van de winter is en alle verwarmingsapparaten afstaan. Ondertussen begin ik weer helder te denken. Ik sla mijn ogen open. Dit is dus de dag waarvan ik in mijn leven droomde, de dag dat ik zou genezen verklaard worden. Eindelijk is het zover. Hiermee krijgen al die criticasters ongelijk. Je gelooft die praatjes toch niet? Charlatans zijn het die enkel op je geld uit zijn. Een pseudowetenschap. En wat al meer kreeg ik te horen. Maar nu krijg ik toch gelijk, wie laatst lacht, best lacht. ‘Welk jaar zijn we?’ vraag ik. De man naast me ziet er helemaal niet uit als een dokter of verpleger. Wat zou hij over de wetenschappelijke vooruitgang te vertellen hebben? Welke kankers zijn er overwonnen en welke levensbedreigende ziektes bestaan er nog? ‘Vandaag is het de 2de februari 2023’. Hij weet natuurlijk wat mijn volgende vraag zal zijn en anticipeert: ‘Ik zal maar onmiddellijk over uw medische toestand spreken.’ Zijn stem wordt al zachter, wanneer hij vervolgt: ‘Helaas kan de geneeskunde nog steeds niets aan uw ziekte verhelpen…. Mensen sterven nog steeds… Zo is het altijd gegaan en zo zal het altijd blijven.’ ‘Maar je hebt me toch wakker gemaakt. Volgens het contract zou dat gebeuren de dag dat er een middel tegen mijn ziekte gevonden zou zijn,’ sputter ik tegen. ‘Contract, contract, er staan ook kleine lettertjes in. U heeft er geen idee van hoe duur alles geworden is. We moeten iedereen doen ontwaken, omdat de elektriciteitskosten zo hoog zijn opgelopen sinds de oorlog tussen Rusland en de Oekraïne, maar daar weet u niets van, die oorlog brak uit nadat u in cryo ging. Alle bedrijven die lichamen in cryostaat bewaren, zijn failliet gegaan, ook het bedrijf waarmee wij samenwerkten. U heeft nog geluk dat we u konden wekken zodat u weet wat er u te wachten staat. Degenen die ervoor kozen enkel hun hoofd in te vriezen, zijn doodgegaan zonder te weten dat ze doodgingen in de valse hoop ooit wakker te worden.’ ‘En nu?’ ‘U zult nu sterven zoals iedereen ooit zal sterven.’ Rudi Roels
1 Opmerking
|
|