M.G. Crow - Puppy Love

Verdomde tiener! Ik vloek inwendig bij het lezen van mijn dochters bericht. Het moest en zou fout lopen met die jongen. Had het zin mijn vijftienjarige dochter te waarschuwen? Nee, dat verliefd kalf had er geen oren naar.
Nu kan moeder de brokken lijmen. Waarom heeft Charlotte de koppigheid van haar vader geërfd? Ik werp een blik op hem. Veel moet ik niet van hem verwachten. Hij staat als beeld in de hal, sinds hij tien jaar geleden zichzelf in steen veranderde. Nog steeds weet ik niet hoe ik dat ongedaan moet maken. Hij is de eerste van onze soort die dat heeft klaargespeeld.
Ik neem mijn bezem, die tegen hem aangeleund staat. Dat gaat sneller dan de auto: vogelvlucht, geen rode lichten en niet stoppen voor overstekende voetgangers.
Zodra ik opgestegen ben, is er weer een eigenzinnige meeuw die me de pas afsnijdt. Ik haat het dat vogels hun voorrang nemen.
Genoeg gedonder voor nu, mijn dochter heeft me nodig. Koppig als ze is, moest ze er toch met die gewone menselijke jongen vandoor. Wie is er op het idee gekomen om heksenscholen af te schaffen en onze kinderen in het gewoon onderwijs te steken?
Dat ze die tang van wiskunde in een spin veranderde, kon ik haar nog vergeven. Ik heb haar na drie dagen toch maar weer in een mens veranderd. Blijkbaar had de lerares Nederlands, Engels en Duits zoveel schrik van de spin dat de leerkracht lichamelijke opvoeding haar bijna had vermoord. Zo ver zou ik nu niet gaan voor die onterechte onvoldoende die ze mijn dochter gaf. Nog nooit heeft ze zo snel een cijfer herberekend.
Ik wijk af en focus me op het adres dat mijn dochter me per sms heeft doorgespeeld. Op dat punt is technologie handiger dan telepathie om de bezem-gps in te stellen.
De bestemming komt in zicht. Ik zie Charlotte door het raam van een rijtjeshuis op het bed zitten. Ze straalt radeloosheid uit. Dat komt ervan als je ongecontroleerde magie gebruikt.
Als ik er zeker van ben dat niemand me kan zien, navigeer ik tot bij het raam en klop erop.
Mijn dochter doet open. Ik vlieg naar binnen.
‘Waar is hij?’ vraag ik.
Ze wijst naar het bed. Nu pas zie ik de jonge hond erop zitten.
‘Mama, het was niet mijn bedoeling,’ zegt ze. ‘Wesley zwoer dat hij me eeuwig trouw zou blijven. Van het een kwam het ander. Toen hij mijn hand nam, veranderde hij in een hond.’
‘Charlotte, je hebt hem een transformatie laten ondergaan. Je wilde hem binden, maar je hebt blijkbaar wat door elkaar gehaald.’
Ik neem mijn tas en rommel erin. Daar zijn mijn verloren oortjes van mijn smartphone. Die heb ik nu niet nodig. Ik zoek mijn toverstaf, zodat ik Charlottes fout weer recht kan zetten.
Als ik het dier bekijk, lijkt het me geen ramp als schoonzoon. Misschien wil ik hem zo wel laten, maar dan denk ik aan zijn ouders, die hem onwetend in het asiel zouden dumpen om hem dan als vermist op te geven.
Na een rolletje pepermuntjes, een maandverband en een kam, krijg ik eindelijk mijn toverstok te pakken. Zoals gewoonlijk ligt dat ding onderaan als je het nodig hebt.
Met grote ogen en ingehouden adem houdt Charlotte me in de gaten als ik me op de hond concentreer. Het dier kijkt me aan alsof hij naar de slachtbank gaat.
Ik zeg mijn spreuk inwendig op. Charlotte kan ze wel telepathisch horen. Haar menselijke vriendje zal er toch niets aan hebben.
Rook stijgt op rond de hond. Opeens zit er een jongeman van een jaar of zestien. Hij heeft nog steeds dezelfde bruine puppy-ogen.
‘W-... wat gebeurt hier?’ vraagt hij al stotterend.
‘Mijn dochter, Charlotte, is net als ik en haar vader een heks. Als je nu de relatie met haar verbreekt, wis ik je geheugen en …’
‘Mevrouw,’ onderbreekt Wesley me kordaat, ‘ik wil het niet uitmaken met Charlotte. Van mij mag ze zijn wat ze wil, ik hou van haar.’
Charlotte gaat naast hem op het bed zitten. Wat kan ik nu doen?
Ik bekijk mijn dochter streng. ‘Charlotte, zorg dat de buren je bezem niet zien staan en dat je op tijd terug bent voor het avondmaal.’
‘Dat beloof ik, mama.’
Ik draai me om, vlieg het raam uit naar huis en geef het op. Een jongen die geen hartaanval van me krijgt, laat ik maar leven, ook al bestaat er een kans dat hij mijn schoonzoon wordt.