IN 2030 ZAL HET ISS TEN ONDERGAAN OP POINT NEMO

Het internationale ruimtestation ISS heeft zojuist een belangrijke mijlpaal bereikt, maar de dagen zijn geteld.
​
Zondag (2 november) was het immers 25 jaar geleden dat het internationale ruimtestation (ISS) onafgebroken door mensen werd bewoond. Het ISS heeft een plekje in de geschiedenisboeken veroverd als een van de grootste (en duurste) technologische prestaties van onze soort.

Bewaar echter geen confetti voor een viering van een vijftig jarig bestaan: het ISS is in zijn laatste fase. NASA en haar partners zijn van plan om de verouderde buitenpost tegen het einde van 2030 uit de baan om de aarde te halen. Ze zullen hiervoor een aangepaste, extra robuuste versie van SpaceX' Dragon-vrachtcapsule gebruiken om het boven een onbewoond stuk oceaan te laten landen.

En niet zomaar een stuk land – de ‘ruimteschipbegraafplaats’, een stukje Stille Oceaan met Point Nemo als middelpunt, vernoemd naar de beroemde kapitein van een onderzeeër in Jules Vernes roman Twintigduizend Mijlen Onder Zee uit 1871.

‘Deze afgelegen oceanische locatie bevindt zich op de coördinaten 48°52.6′S 123°23.6′W, ongeveer 2688 kilometer [1670 mijl] van het dichtstbijzijnde land – Ducie Island, onderdeel van de Pitcairneilanden, in het noorden; Motu Nui, een van de Paaseilanden, in het noordoosten; en Maher Island, onderdeel van Antarctica, in het zuiden’, schreven functionarissen van de Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) in een korte toelichting op Point Nemo.

Die afgelegen ligging verklaart de aantrekkingskracht van Point Nemo op missieplanners, die er in de afgelopen decennia honderden grote ruimtevaartuigen hebben gedumpt: als er geen land in de buurt is, is de kans vrijwel nihil dat vallende, brandende stukken materieel mensen, gebouwen of andere infrastructuur zouden kunnen verwonden. (Je moet wel een behoorlijke pechvogel zijn om geraakt te worden op het ruimtevaartuigenkerkhof.)

En sommige stukken van het ISS zullen de vlammende terugkeer in de atmosfeer waarschijnlijk overleven.
"NASA-ingenieurs verwachten dat het uiteenvallen zal plaatsvinden als een opeenvolging van drie gebeurtenissen: eerst de scheiding van de zonnepanelen en de radiatoren, gevolgd door de scheiding en scheiding van de intacte modules en het spantsegment, en ten slotte de fragmentatie van de afzonderlijke modules en het verlies van de structurele integriteit van het spant", schreven NASA-functionarissen in een FAQ over het ISS-transitieplan.

"Naarmate het puin de atmosfeer blijft binnendringen, zal de buitenlaag van de modules naar verwachting smelten en de interne hardware blootstellen aan snelle verhitting en smelten", voegden ze eraan toe. "De meeste hardware van het ruimtestation zal naar verwachting verbranden of verdampen tijdens de intense verhitting die gepaard gaat met de terugkeer in de atmosfeer, terwijl sommige dichtere of hittebestendige componenten, zoals spantsecties, de terugkeer zullen overleven en in een onbewoond deel van de oceaan zullen neerstorten."

Deze analyse is gebaseerd op het terugkeergedrag van andere grote ruimtevaartuigen, zoals het Sovjet-Russische ruimtestation Mir en NASA's Skylab, zo legden functionarissen van het agentschap uit. De laatste dagen van deze twee buitenposten in de ruimte bieden een aantal lessen voor missieplanners, vooral nu de baan om de aarde steeds voller raakt.
Rusland stuurde Mir in maart 2001 naar een gecontroleerde terugkeer in de atmosfeer nabij Point Nemo. NASA probeerde Skylab in juli 1979 boven de Indische Oceaan te laten landen, maar slaagde daar niet helemaal in; verkoolde stukken van het ruimtestation vielen neer op een strook van West-Australië, en de stad Esperance legde NASA een beroemde boete van $ 400 op voor het achterlaten van afval.

De 33 meter lange en 130 ton wegende Mir blijft het grootste ruimtevaartuig dat ooit boven het ruimtevaartuigenkerkhof (of waar dan ook) op aarde is neergestort, maar het ISS zal die mijlpaal verbreken: het is ongeveer zo lang als een voetbalveld en weegt 460 ton.
 
Patrick Van de Wiele
Bron: Space.com