Bruno Lowagie - Heksen hebben mijn hond ontvoerd

Heksen hebben mijn hond ontvoerd
Ze droegen haar de rotsen op
Naar een grasperk op de top
Daar is zij aan een paal gesnoerd

Zij kan niet weg, het arme dier
Mijn metgezel, mijn hondje trouw
Vastgebonden aan een touw
Door feeksen, ik tel er vier

Hoeveel angst moet ze doorstaan?
Snapt ze wat haar overkomt?
Hoe ze ook blaft, hoe ze ook gromt
De vier laten haar niet gaan

In gedachten ongenaakbaar
Dansen ze, de hellevegen
In hun schuilplaats hooggelegen
Mijn lieve hond is in gevaar
*
Bang je niet bang van een feeks?
Heb je zenuwen van staal?
Luister dan naar mijn verhaal
Het is heus niet doordeweeks
--
Ze roofden haar diep in de nacht
Bijna had hun plan gewerkt
Bleef hun daad onopgemerkt
Niemand had hun komst verwacht

Echter, die nacht kon ik niet slapen
Ik hoorde buiten elk geluid
Dus ook heksen op zoek naar buit
Ik hoorde hen mijn teefje kapen

Op mijn hoede voor toverkracht
Ben ik hen achterna gegaan
In de schaduw van een volle maan
Begon ik aan mijn heksenjacht
*
Hoor ze dansen in het rond
Hoor ze lachen, hoor ze zingen
‘Kijk eens wat we zo-even vingen
Een wit-met-zwarte-vlekkenhond!’

Waar hebben ze een hond voor nodig?
Heksen verkiezen toch een kat?
Of —uitzonderlijk— een uil of rat
Voor een heks is een hond overbodig

Wat moeten heksen met een hond?
Willen ze er soep van koken?
Of erger nog: ham van roken?
Dat is helemaal niet gezond!

Wil je een slechte smaak in de mond?
Buikpijn erger dan een wee?
Een dag doorbrengen op de plee?
Eet dan zeker eens een hond!

Maar proef niet die van mij
Ik heb haar nog maar pas gekocht
Toch ben ik al aan haar verknocht
Toe, hebberige heksen, laat haar vrij!
*
Ik kan hen nu bijna ruiken
Zo dicht ben ik bij de heksenkring
Nog één kleine inspanning
En ik piep al door de struiken

Steeds sneller gaat hun rondedans
Vrolijk zingen ze toverspreuken
Dan begint het plots te jeuken
Bij hun slachtoffer, althans

Het hondje krabt en krabt en krabt
Ze geeft zichzelf zowaar een beet
Verschrikt slaak ik een stille kreet
Een heks kijkt op. Ben ik betrapt?
*
Op dat moment gebeurt het wonder
Mijn hondje is geen hondje meer
Ik knipper met de ogen, kijk nog een keer
Wat ik zie, is heel bijzonder

Waar net nog mijn klein hondje stond
Staat nu het mooiste meisje ooit
Ja, in heksenkleren getooid
 Maar met een glimlach op de mond

Ik zit nog altijd weggedoken
Ik hoor haar vertellen, luid en klaar
Over een boze tovenaar
Wiens hart zij had gebroken

Hij had haar zomaar betoverd
Zo jaloers was hij geweest
Maar in de gedaante van een beest
Had ze mijn hart veroverd

‘Kom tevoorschijn, baasje van mij
En wees niet bang van mijn zussen
Zij zaten er voor niets tussen
Dankzij hen ben ik weer vrij’
--
Hoe het afliep, kan je wel raden
Ik ben met een heks getrouwd
Nee, dat is echt niet benauwd
Ze verricht alleen maar mooie daden

​Ze tovert bloemen in de perken
Zorgt voor zonlicht overdag
Voor regen ook, wanneer het mag
Kortom: niets dan goede werken
*
Zo is het mijn hondje vergaan
Dat door heksen werd bevrijd
Tot spijt van wie ’t benijdt
Dat hebben ze goed gedaan
 
 
Bruno Lowagie won met dit gedicht de Thé Tjong-Khing Award 2023.