Laura Weterings kennen we als auteur van de verhalenbundel Beestige dromen. Ze neemt ook regelmatig deel aan schrijfwedstrijden. Hierdoor is Laura al in flink wat bundels verschenen. We gingen met haar in gesprek.
OOTW: Herinner je je nog het eerste verhaal dat je schreef? Hoe oud was je toen? Heb je het verhaal nog in je bezit? Laura: Ik had op jonge leeftijd al veel verhalen in mijn hoofd die ik graag neer wilde pennen. Daar begon ik mee toen ik eindelijk de eerste letters leerde. Ik weet nog dat ik mijn verhalen indertijd aan moest passen aan de hoeveelheid letters die ik al geleerd had. Tijdens mijn basisschooltijd was het mijn grote droom om schrijver te worden en schreef ik vele schriften vol. Laatst heb ik mijn beruchte gifgele Deetman koffertje weer eens geopend dat bomvol jeugdverhalen zit. Ik heb door het taalgebruik het vermoeden dat het gedicht ‘Blub, de vis’ een van mijn eerste schrijfsels was die bewaard zijn gebleven. Ik schreef opvallend veel over kabouters en kruisbesmannetjes. De eerste versie van het verhaal ’Ondeugende Letters’ uit mijn boek ‘Beestige Dromen’ komt ook uit dat koffertje en schreef ik toen ik acht was. Ik heb het uiteraard wel grondig herschreven. OOTW: Welke boeken hebben jou als auteur het meest gevormd? En waarom? Laura: Omdat ik zo jong al fanatiek was zijn het de kinderboeken die ik vroeger las. Roald Dahl was mijn grote favoriet en de boeken van Jules Verne las ik ook alsof ik het allemaal echt meemaakte. Vervolgens ontdekte ik ‘De Kabouter’ van Rien Poortvliet, dat heel erg leek op de grafische werken die ik voor die ontdekking al maakte over mijn kruisbesmannetjes. Na mijn jeugd heb ik een lange tijd niet geschreven en de laatste jaren ben ik weer begonnen. Ik ben op het moment nog zoekende welke boeken mij bij mijn huidige werk kunnen inspireren. Nu ik weer schrijf kies ik bewust voor Nederlandstalig. Zelfs van buitenlandse auteurs lees ik de Nederlandse vertalingen en niet het origineel. De verhalenbundels waar mijn eigen werk ook tussen staat inspireren me op het moment het meest. Het lezen daarvan is de ideale manier om de stijl van andere schrijvers te proeven en zo weer nieuwe favorieten te ontdekken. OOTW: Wat was de eerste schrijfwedstrijd waaraan je ooit deelnam? Wat trekt jou aan in wedstrijddeelname? Laura: Op mijn elfde heb ik meegedaan aan een wedstrijd van het Brabants Dagblad. Die won ik. Het jaar daarna zat ik er weer bij. Tegenwoordig trekken de wedstrijden me vooral omdat je ook vaak kans maakt om in een bundel gepubliceerd te worden als je door de selectie komt. Dat blijft elke keer weer net zo speciaal als bij de eerste publicatie. Misschien zelfs nog specialer dan aan het begin, aangezien ik ondertussen fan ben van het werk van veel schrijvers die ook regelmatig in die bundels staan. Door die wedstrijden leer je die auteurs ook in het echt kennen en dat is tijdens elke uitreiking weer erg gezellig. OOTW: Aan welke wedstrijden bewaar je de mooiste herinneringen? Laura: Dat was die wedstrijd van het Brabants Dagblad. Het werd georganiseerd ter gelegenheid van de Kinderboekenweek. Ik was toen elf en compleet onverwachts stond er een persfotograaf voor de deur. Ze hadden mijn verhaal uit meer dan vierhonderd inzendingen gekozen. Het heeft toen uitgebreid in de krant gestaan en alles bij elkaar vulden de foto’s, het artikel en het verhaal bijna een hele pagina. Dat gaf op die leeftijd natuurlijk een flinke boost, zeker in die tijd. Bij de huidige wedstrijden bestaan de mooiste herinneringen uit de podiummomenten en de spanning daaromheen. OOTW: Was je al zelf jurylid bij een wedstrijd? Zou je dit wel eens willen doen? Laura: Nee, nog nooit. Ik weet eigenlijk niet of het iets voor mij zou zijn. Ik neem mijn petje af voor jury’s die soms enorme stapels verhalen moeten lezen en ze vervolgens allemaal op volgorde moeten zetten. Als ik het zou doen, zou ik de verhalen anoniem willen beoordelen om scheve gezichten en discussies achteraf te vermijden. OOTW: Hoe vaak schrijf je? Lukt dit dagelijks? Heb je een regelmaat of werk je ‘in opdracht’ (themawedstrijden etc)? Laura: Ik probeer vaak ‘s avonds iets te schrijven. Maar alleen als ik er zin in heb, want ik wil wel dat het een hobby blijft. Als er een wedstrijd is geeft dat door de deadline automatisch meer structuur, maar wel op een prettige manier. Daarom ben ik door die wedstrijden veel meer gaan schrijven. OOTW: Je bundel Beestige dromen bestaat uit zowel eerder gepubliceerd als nieuw werk. Hoe ging je te werk voor de selectie? Laura: Toen ik door mijn verhalen bladerde ontdekte ik bij een deel ervan een rode draad. Die verhalen plaatste ik achter elkaar en ik verzon er nieuwe verhalen bij die die draad versterkten. Veel van de verhalen uit mijn boek heb ik gedroomd terwijl ik net nog niet in slaap was. Daardoor wist ik ze de dag erop nog na te vertellen. In mijn dromen beleef ik waargebeurde momenten nogmaals, maar dan op een fantasierijke manier. Soms kan ik zelfs een stukje herdromen als het me niet bevalt. Het lijkt wel of ik mijn brein heb kunnen trainen om dat op deze manier te doen. Daarom besloot ik de zin ‘Er was eens een plek waar dromen werkelijkheid werden en de werkelijkheid een droom’ als uitgangspunt te nemen. OOTW: Je schildert ook. Zie je je verhalen in beelden terwijl je ze bedenkt, of moet ik me dat niet zo letterlijk voorstellen? Is uit een verhaal al een schilderij gekomen, en omgekeerd? Laura: Elk van mijn schilderijen vertelt een verhaal. Meestal heb ik een verhaal in mijn hoofd en schilder dan het beeld dat ik daarbij heb. Ik heb wel wat opdrachten aangenomen waarbij ik een foto moest naschilderen, maar eigenlijk is dat niets voor mij. Ik zet liever gevoelsmatig wat op het doek. Ik let dan meer op de energie en beweging in plaats van op de vorm van wat ik schilder. Eigenlijk schilder ik gewoon wat ik om me heen zie, maar dan met diezelfde zin als die ik voor mijn boek heb gebruikt als uitgangspunt. Ik heb me daarnaast aangesloten bij het ‘Paard Verzameld’-kunstcollectief. Dat is een internationaal collectief van kunstenaars. Er worden gezamenlijke exposities en inspiratiedagen georganiseerd en maandelijks kun je meedoen aan een art challenge. We zijn ook met zijn allen het schilderij ‘Whistlejacket’ (nvdr. geschilderd door George Stubbs, uit 1762) gaan bezoeken, toen dat in het Mauritshuis hing. OTW: Je schrijft momenteel een roman. Wat kan je ons hierover vertellen? Laura: Mijn volgende boek heet Het Rossen Reyders Gymnasium. Het gaat over een hippische school in een magische wereld. Dit verhaal heb ik eerst als kort verhaal op papier gezet, maar dat werd uiteindelijk meer een synopsis. Daarom besloot ik het verder uit te werken. De rijdieren in deze wereld worden geboren met vleugels, die worden verwijderd om ze braver te maken. De ietwat naïeve Sora heeft het geluk om er de opleiding van haar dromen te mogen volgen, maar komt in een gouden kooi terecht. Ondanks dat ze met deze bijzondere rossen mag werken, verliest ze haar zo geliefde connectie met de natuur. Zelf heb ik de hippische beroepsopleidingen in Deurne gevolgd. Elke vergelijking daarmee berust uiteraard op puur toeval. Want daar stonden geen paarden met vleugels. Mijn boek gaat momenteel bij een aantal proeflezers langs en ik ben druk aan het herschrijven. OOTW: Op basis van je verhalen kunnen we stellen dat je een echte natuur- en dierenliefhebber bent. Hoe zorg je ervoor dat je voldoende tijd met dieren en in de natuur kunt doorbrengen? En wat vind je de voordelen van dit contact? Laura: Ik woon op een stoeterij waar ik de hele dag met springpaarden werk. Zelf heb ik ook paarden. Op het terrein lopen behoorlijk wat dieren en ik vind het leuk om via mijn wildcamera bijzondere soorten te spotten. Ook trek ik graag de natuur in. Natuurlijk haal ik daar veel inspiratie uit. Ik kan me niet eens voorstellen dat ik ooit in een drukke stad zou moeten wonen. OOTW: Vind je dat er zoiets is als een ‘Laura-schrijfstijl’, of denk je eerder dat je net heel gevarieerd schrijft en verschillende stijlen toepast, afhankelijk van het verhaal? Vind je dat je stijl in de loop der tijden sterk geëvolueerd is, of niet? Laura: Ik merk dat mijn verhalen net iets anders zijn dan die van de meeste schrijvers. Door de wedstrijden heb ik veel verschillende genres uitgeprobeerd, van detective tot thriller. Daarvan heb ik geleerd dat mijn stijl toch steeds een bepaalde kant op neigt. Ik weet niet of die zo herkenbaar is dat een jury een anoniem verhaal van mij zou herkennen. Mijn toon is niet echt veranderd in de loop der tijden. Ik ken ondertussen natuurlijk alle letters van het alfabet. En door meer over schrijven te lezen ben ik veel bewuster en correcter gaan schrijven. OOTW: Merk je in je verhalen terugkerende thema’s op? Zoja, welke zijn dit? Hoe komt het dat deze thema’s jou fascineren? Laura: In bijna al mijn verhalen komen dieren voor. Dat was me eerst niet eens opgevallen. Zelf heb ik altijd dieren om me heen. Verder levert ongeveer elke treinreis me spontaan een nieuw verhaal op. De thema’s hangen af van waar ik naartoe ben geweest, maar vallen vaak binnen mijn interesses. Naarmate je graaft in de diepere lagen van mijn schrijfsels zijn er nog meer overeenkomsten te vinden. Alleen is het voor zover ik weet alleen nog door kinderen gelukt om die te ontdekken. OOTW: Welk droomproject heb je nog in je hoofd zitten? Wat wil je zeker nog waarmaken? Laura: Ik heb nog heel veel ideeën die ik uit zou kunnen werken. In mijn hoofd ligt al een uitgebreid oeuvre op de planken. Helaas heb ik nog geen copy paste knop om dat direct naar mijn computer te kopiëren. OOTW: Heb je nog hobby’s die hierboven niet aan bod kwamen? Laura: Ik ga graag fietsen of hiken. Liefst in de bergen, maar die liggen helaas niet om de hoek. Maar Nederland is ook prachtig. OOTW: Heb je voldoende tijd om te lezen? Welke genres lees je graag? Heb je enkele leestips voor ons? Laura: Ik heb sinds ik weer schrijf ontdekt dat ik graag korte verhalen lees. Die zijn ook makkelijk voor tussendoor, als ik weinig tijd heb. Het liefst een beetje bizar, want de alledaagse dingen beleef ik zonder lezen ook wel. De Godijnbundels zijn daar een goed voorbeeld van en lezen heerlijk weg. Historische verhalen lees ik soms, ik waardeer het wel als er niet te creatief wordt omgegaan met de feiten. Het doen en laten in een andere tijdgeest hoeft niet aangepast te worden aan de huidige opvattingen. Het meeste lees ik fantasy. Ik weet niet of dat waar ik in dat genre nog naar op zoek ben al geschreven is. Ik zou graag eens iets in de sfeer van Stephen Kings ‘Fairy tale’ lezen dat zich afspeelt waar de rivierkreeften zingen, maar dan een vleugje surreëler. Meestal kies ik niet te dikke boeken, maar in dit geval zou het een eeuwigdurende pil mogen zijn. Meer over Laura vind je hier: https://www.instagram.com/laura_w_kunst_en_schrijfsels/ https://www.aquazz.com/Beestige-Dromen-Laura-A.J.-Weterings
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
|