 Hieronder lees je het tweede deel van het boeiende interview met Marjo Heijkoop (Johanna Lime). Het eerste deel vind je hier. OOTW: Overweeg je om ooit samen met een andere auteur (onder twee aparte namen) een boek te schrijven? Iemand bij Zilverbron/Zilverspoor bijvoorbeeld? Of werk je (nu) liever alleen? Zou je het zien zitten om een verhaal of roman te schrijven binnen iemand anders' verbeeldingswereld? Ik denk aan bv. ‘Dizary’ en ‘De zwijgende aarde’?
Marjo: Ik heb tijdens het Bootcamp van Zilverspoor kennisgemaakt met drie andere schrijvers en we hebben samen aan een verhalenbundel gewerkt. We hadden samen een wereld bedacht en een paar afspraken gemaakt over wat er in die wereld kon gebeuren. We schreven elk drie verhalen en gaven elkaar feedback. Ook redigeerden we voor elkaar. Dat soort samenwerken vind ik leuk om te doen. Ook droom ik er soms van om net als sommige andere schrijvers een groep vaste schrijfvrienden en -vriendinnen te hebben en dan misschien eens bij elkaar te komen om samen aan korte verhalen te schrijven voor wedstrijden. Of gewoon aan verhalen voor een gezamenlijke bundel. Ik zou ook best, naast de manuscripten die ik nu alleen schrijf in mijn eigen verbeeldingswereld, met iemand samen willen schrijven aan een boek in een andere verbeeldingswereld, die we dan samen hebben bedacht. Een verhaal van ‘Dizary’ of ‘De zwijgende aarde’ lijkt me ook een mooi project. Of ik daar ooit voor zal worden uitgenodigd hangt eerder af van de uitgever. Ik verwacht niet dat ze mij daarvoor zullen vragen. OOTW: Je bent ook heel actief als recensent. Helpt recenseren jou ook om zelf nog beter te schrijven? Marjo: Je hoort altijd zeggen dat je als schrijver behalve te schrijven ook veel moet lezen. Dat is waar, denk ik. Door boeken te lezen van andere auteurs ontdek ik wellicht andere manieren waarop ik een verhaal vorm kan geven. In het beste geval leer ik hoe ik iets beter aan kan pakken, of wat ook goed werkt. In het slechtste geval leer ik hoe ik het zelf nooit zou willen doen. Ik schrijf recensies om te laten weten wat ik van een boek vond, eerder als een soort feedback naar mezelf na het lezen. Maar als ik een boek koop bij een collega-schrijver, merk ik dat ze graag een recensie tegemoet zien. Dus doe ik het ook voor hen. Zelf krijg ik ook graag recensies van mijn boeken. Wanneer een lezer goede feedback geeft leer ik daarvan, bij een compliment kan ik soms een hele middag een glimlach om mijn gezicht hebben. Dan ben ik blij dat er een lezer is die door het verhaal is geraakt. Daar doe ik het voor, om over te komen. OOTW: Schrijf je dagelijks? Hoe voel je je als je door omstandigheden een tijdje niet hebt kunnen schrijven? Marjo: Ik probeer dagelijks een aantal uren te schrijven, meestal is dat ’s middags. Daar heb ik zelfs een schrijfroutinetracker voor gemaakt in Excel, die iedere dag open hangt op mijn computer. Elke dag heeft vijf hokjes. Een hokje kan gevuld worden met het schrijven van een blog, het invullen van een interview, het schrijven van een deel van een manuscript of verhaal of met voorbereiden van verhalen, zoals brainstormen en plotten. Ik vind dat net zo goed bij schrijven horen, al werk ik dan niet echt aan het verhaal, maar ben ik het nog aan het bedenken. Als ik dagen heb waarop ik “niets geschreven” in moet vullen op mijn Excelblad, voel ik me daar tegenwoordig helemaal niet zo prettig bij. Dan neem ik me voor om daar snel weer verandering in te brengen en weer verder te gaan met het schrijven. Bij het jureren van de wedstrijd Waterloper heb ik hele dagen en ook avonden doorgewerkt, dat is dan weer het andere uiterste. Ik merk dan dat ik in de val ben getrapt die ik van vroeger herken, van de tijd dat ik nog werkte voor mijn baan. Te lang doorgaan en veel stress ervaren. In dat geval moet ik echt een poosje afstand nemen, energie over laten voor de volgende dag. Maar als ik gewoon elke middag schrijf en ‘s avonds naar een leuke film kijk, is er geen stress. Dan voel ik me vrij en ben ik blij met het leventje dat ik nu heb. OOTW: Je tekent ook. Vloeien uit je tekenwerk soms nieuwe verhalen voort of is het steeds omgekeerd: je schrijft en daar teken je dan (achteraf) bij? Marjo: Als ik kaarten teken voor de wereldbouw, is dat vaak voordat ik schrijf. Ik gebruik de kaarten voor de plaatsbepaling bij het schrijven en bij het beschrijven van omgeving. Ik teken voordat ik een blog post op mijn website, zoek plaatjes op die passen bij wat ik wil vertellen. Achteraf heb ik de wezens getekend uit de ruimtestad. Ik had daar plaatjes van gevonden op Pinterest, maar achteraf vond ik het een beter idee om daar zelf tekeningen bij te maken. Ik was toen aan het brainstormen voor de serie ‘Magische alliantie’, waar ik direct de personages van getekend heb. Dat beviel me zo goed dat ik de personages van de eerder geschreven boeken ook wilde hebben. In de brainstormfase maak ik soms schetsen met pen in een aantekenboekje. Bijvoorbeeld van plattegronden van huizen, van hoe een landstreek eruit moet zien, van een fabriek onder water die in ‘Woest Water’ (nog te verschijnen, nvdr) gebruikt is. Het is dus een soort wisselwerking tussen tekenen en schrijven die ik gebruik. Als ik even niet weet hoe ik verder moet met schrijven, ga ik aan het tekenen. Door dan een andere kunstvorm op te pakken, komt de inspiratie meestal weer op gang. Als ik wat anders doe, werkt mijn onderbewuste op de achtergrond mee en krijg ik nieuwe ideeën meestal als ik in een toestand tussen waken en slapen in zit, zomaar vanzelf voorgeschoteld. Die moet ik dan gauw in een aantekeningenschrift opschrijven om ze niet te vergeten. Bij korte verhalen maak ik soms eerst een afbeelding voordat ik ga schrijven, of ik zoek afbeeldingen bij een thema of titel en gebruik die tijdens het schrijven van het verhaal voor inspiratie. OOTW: Ongetwijfeld een moeilijke vraag. Je publiceerde intussen al heel wat verhalen en romans. Kan je me één favoriet verhaal en één favoriete roman geven? Waarom nemen die zo'n bijzondere plaats in jouw literair werk in? Marjo: Het beste korte verhaal dat ik ooit heb geschreven vind ik ‘Defragmentatie’, dat ik heb opgenomen in de ‘Randsteden’-serie. Het gaat over een cyborg die beschadigingen heeft opgelopen tijdens haar werk op een maankolonie en die verschillende onderdelen moet laten repareren. Het ergste is dat ze haar hart verloren is. Ik heb daarbij een combinatie gemaakt van science fiction en chakra’s. Voor mij heel betekenisvol, maar voor de lezer waarschijnlijk niet. Ik merk dat mijn verhalen regelmatig onbegrepen blijven doordat ik wel vaker combinaties gebruik die niet zo herkenbaar overkomen. Uiteindelijk vindt Valerie haar hart terug en blijkt het verwisseld te zijn met dat van haar geliefde. Dit verhaal haalde ooit de achtste plaats bij Fantastels. Mijn hoogste resultaat, op ‘Nederland emigreert’ na, dat bij Waterloper ooit vijfde werd. Dat is bijzonder omdat ik vijf thema’s verwerkte in het verhaal. Voor mijn romans weet ik geen beste boek. Ik ben nog steeds erg trots op alle boeken en als ik ze opnieuw lees, vind ik ze telkens weer zo mooi dat ik er weer verliefd op word. Waarschijnlijk omdat ze helemaal bij mij passen en voor de volle honderd procent aansluiten bij wat ik het allerliefste lees. Meestal is het verhaal dat ik op dit moment aan het schrijven ben mijn favoriet. OOTW: Je jureert momenteel voor Waterloper. Dat is knap veel werk, maar we weten dat je een hart hebt dat klopt voor SF/F/H. Heb je het gevoel dat jureren en rapporten schrijven ook je eigen literaire werk zal beïnvloeden? Marjo: Als ik jureer heb ik echt een andere pet op, dan analyseer ik de verhalen meer. Ik probeer aan te geven waar het beter kan en waarom ik dat vind. Na de online redactiecursus die ik het afgelopen jaar heb gevolgd bij Zilverspoor, merkte ik al dat ik anders naar mijn eigen schrijfwerk kijk. Dat doe ik nu ook bij de verhalen van Waterloper. Ik ben dan meer een redacteur die leest. De pet van redacteur zet ik meestal ook op als ik mijn eigen manuscripten na een eerste versie nog eens een redigeerronde meegeef om de tekst en het verhaal net wat beter te krijgen. Als jurylid probeer ik behalve de schrijfregels, die al dan niet goed zijn gebruikt, ook een paar positieve punten aan te wijzen. Ik hoop vooral dat de deelnemers er iets van zullen leren en dat ze door zullen gaan met schrijven voor schrijfwedstrijden. Dat ze steeds een stukje kunnen groeien. Dat vond ik zelf altijd de waarde van de juryrapporten van Fantastels en Waterloper. Ik heb daar heel veel van geleerd en hoop dat de deelnemers van nu zich niet laten afschrikken door de kritiek, maar inzien dat schrijven een vak is dat je kunt leren. Je hebt er verschillende vaardigheden voor nodig en daar moet je je best voor doen om ze te leren. OOTW: Je hebt verschillende blogs, bent actief op sociale media, jureert en schrijft flink door. Hoe gedisciplineerd ben je in je dagindeling? Vind je dat je genoeg vrije tijd hebt om leuke activiteiten te doen naast alles wat met schrijven te maken heeft? Waarvan kan je genieten buiten het schrijven? Marjo: Ik kan wel zeggen dat mijn dagindeling erg gestructureerd is. Buiten deze dingen is er niet erg veel overgebleven sinds Dinie’s dood. Ik voel geen behoefte om alleen op vakantie te gaan of om alleen musea of iets dergelijks te gaan bezoeken, bijvoorbeeld. Wel naar beurzen en festivals, waar ik leuke collega’s en lezers kan ontmoeten, soms familiebezoek. Sociaal was ik al nooit zo actief en dat is nu nog minder. Ik zou best meer vrienden willen hebben, maar dat gaat niet zo gemakkelijk in mijn leven. Dinie was altijd mijn beste vriendin en maatje. Ik kan genieten van films kijken, boeken lezen, in de natuur zijn, logeren bij mijn broer en een praatje maken met iemand die ik graag mag. Ik kan mezelf prima vermaken, maar misschien moet ik mezelf er eens wat meer toe dwingen om vaker het huis uit te gaan om mijn sociale contacten uit te breiden. OOTW: Tot slot, wie zijn jouw 'voorbeelden' in SF/F/H? Marjo: ‘Magic the gathering’, ‘Might and Magic’ 6 en 7, ‘Dragon Age’, ‘Dune’, ‘Sacred’, ‘Spore’ en ‘Spell Force’ (computerspellen) ‘Star Trek’, ‘Star Wars’, ‘Earth Sea’, ‘The never ending story’, ‘Krull’, ‘The lord of the rings’, ‘The Matrix’, ‘Alien’, ‘Merlin’, ‘Mists of Avalon’, ‘The 10th Kingdom’ en ‘Dune’ (films) Clifford D. Simak – ‘Het weerwolfprincipe’, A. E. van Vogt – ‘Kinderen van morgen’, Jack Williamson - ‘Zwarter dan u denkt’, J.K Rowling - de ‘Harry Potter’-reeks, Roger Zelazny - ‘Prinsen van Amber’, Hannes Wielant - ‘Arkhaii’, C.F. Friedman - ‘Magisters’ en de boeken van Roselynd Randolph, Mark Doornbos, Robert J. Bijman, Adrian Stone, Cocky van Dijk, Anaïd Haen en Django Mathijsen … om maar een paar boeken te noemen! Ontdek hieronder meer over Marjo Heijkoop (Johanna Lime) en haar boeken. https://johannalime.com/ https://boekenvanjohannalime.com/ https://marjoheijkoop.wordpress.com/category/boekrecensies-door-marjo/ https://www.smashwords.com/profile/view/JohannaLime2 https://wp.zilverspoor.com/ https://www.artbooksshop.com/ https://www.artbooksshop.com/search/?search=Johanna+Lime
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
