Mary Shelleys Frankenstein vormt al sinds 1931 de inspiratiebron voor een heleboel films in het fantastische genre. Terwijl Poor Things (2023, Yorgos Lanthimos) bij ons nog in de zalen loopt, ging in de US de horrorkomedie Lisa Frankenstein (2024, Zelda Williams) in première.
Mijn bespreking van Poor Things is terug te vinden in mijn overzicht van films in het fantastische genre die te zien waren op het filmfestival van Gent van 2023. Lisa Frankenstein zag ik op 11 februari 2024 in een Californische bioscoop die zo goed als leeg was omdat alle fans van de San Francisco 49ers voor de buis zaten voor de Superbowlwedstrijd tegen de Kansas City Chiefs. Verwacht geen min of meer letterlijke vertaling van het originele verhaal, zoals in de Frankenstein films (1931, James Whale; 1994, Kenneth Branagh) met Boris Karloff of Robert De Niro in de rol van het monster. Mij deed Lisa Frankenstein eerder denken aan films zoals Edward Scissorhands (1990, Tim Burton) en Vampire humaniste cherche suicidaire consentant (2023, Ariane Louis-Seize). De bespreking voor die laatste film vind je trouwens ook terug in het eerder vermelde OOTW-overzicht van FilmFestGent 2023. In Edward Scissorhands wordt Kim (Winona Ryder) verliefd op de creatie Edward Scissorhands (Johnny Depp); in Vampire humaniste… is een jongen bereid zelfmoord te plegen uit liefde voor een vampierenmeisje. Die elementen vind je ook terug in Lisa Frankenstein die als een coming of (r)age-film gepromoot wordt. Lisa Swallows heeft een trauma beleefd. Zij was thuis toen haar moeder er in ware Friday the 13th-stijl met een bijl vermoord werd door een gemaskerde indringer. Wanneer we haar aan het begin van de film leren kennen, is haar vader hertrouwd. Haar nieuwe moeder, Janet, is het prototype van de boze stiefmoeder; haar nieuwe zus, Taffy, is een populaire cheerleader die het beste met Lisa voor heeft, al hebben die goede bedoelingen vaak niet het verwachte effect. Na de moord op haar moeder is Lisa helemaal in zichzelf gekeerd. Ze moet haar leven terug oppikken in een nieuwe familie, in een nieuwe stad en op een nieuwe school. Haar kamer hangt vol affiches en tekeningen die verwijzen naar klassieke films uit het fantastische genre. Er zijn vooral heel wat verwijzingen naar Le voyage dans la lune (1902, Georges Méliès). Lisa trekt zich graag terug op een oud, vervallen kerkhof, waar ze veel tijd doorbrengt bij haar favoriete graf, namelijk dat van een jongeman die overleed in de 19de eeuw. Wanneer ze op een feestje per ongeluk drugs binnenkrijgt, spreekt ze de wens uit bij de jongeman in het graf te zijn. Op ongeveer hetzelfde moment slaat de bliksem in, en wonder o wonder: de jongeman komt terug tot leven. Hij neemt Lisa’s wens letterlijk en valt bij haar binnen op een moment dat haar ouders en stiefzus naar de film zijn. Het monster mist echter een oor, een hand, zijn tong en, zoals later blijkt, ook een ander verrassend lichaamsdeel. Hij maakt Lisa duidelijk dat hij haar hulp wil om weer een volledige man te worden. Daar wordt onder andere een defecte, elektrocuterende zonnebank voor gebruikt. De aanwezigheid van het monster doet Lisa ontpoppen als een coole Goth chick met Madonna-look die steeds beter beseft wat ze wil in het leven, al is dat niet altijd even legaal. De film is eerder een komedie dan een horrorfilm, al wordt hier en daar wel een bijl gehanteerd om op bloederige wijze een lichaamsdeel te amputeren. Denk vooral niet te veel na bij wat er allemaal gebeurt. Vraag je bijvoorbeeld niet af hoe een man die in de 19de eeuw overleed, plots met een auto blijkt te kunnen rijden. Leun gewoon achteruit en geniet van deze met grappen doorspekte tienerkomedie. De humor is misschien niet voor iedereen geschikt, want hij is stout op een jaren ’80 manier die aan de films van John Hughes doet denken (Weird Science, Pretty in Pink). Lisa Frankenstein speelt zich dan ook af in 1989. Dat uit zich ook in het oogverblindende kleurenpalet, de maffe kledingstijl en de leuke muziek. De song Can’t Fight This Feeling van REO Speedwagon uit 1985 speelt een belangrijke rol, maar we krijgen op een bepaald moment ook Pixies te horen. Het spreekt vanzelf dat kenners van het genre enorm veel verwijzingen naar andere films zullen herkennen. Zo heeft Lisa in een droom plots een kapsel zoals de Bride of Frankenstein (1935, James Whale) en lijkt een romantische scène rechtstreeks uit Notting Hill (1999, Roger Michell) geplukt te zijn. Kortom, ik heb erg van deze film genoten. Verder nog dit: Zelda Williams is de dochter van Robin Williams. Ze acteerde al in verschillende series en films en regisseerde een paar kortfilms en een handvol videoclips. Lisa Frankenstein is haar eerste langspeelfilm. Scenariste Diablo Cody schreef eerder al de scenario’s van onder andere Juno (2007, Jason Reitman) en Jennifer’s Body (2009, Karyn Kusama). Bruno Lowagie (4)
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
Archives
December 2024
Categories |
RSS-feed
