Mijn Netflix abonnement loopt op zijn laatste benen, denk ik. Ik bekeek de Spaanse sciencefictionfilm Orbita 9, die in het Engels als Orbiter 9 is vertaald. Het is een drama dat al dateert uit 2017, en het is het debuut van regisseur Hatem Khraiche. De prent ging in Spanje in première op 7/4/2017. Hoofdpersoon Helena is een mooie jonge vrouw, zo’n 20 jaar oud, die alleen leeft op een ruimteschip. Ze heeft nooit iets anders gekend, en haar ouders vertelden haar via een video-opname, dat ze beiden zelfmoord gepleegd hebben om haar te redden. Er was immers niet genoeg zuurstof aan boord voor 3 mensen. De scheepscomputer Rebecca zorgt voor haar. Wanneer het zuurstofgehalte toch daalt, komt technieker Alex aan boord met een ander ruimteschip om dat euvel op te lossen. Hij overnacht er, en Helen komt ’s nachts zijn kamer binnen om met hem te vrijen. Ze heeft dit immers nog nooit beleeft. Maar wanneer Alex de volgende dag haar verlaat, komt hij via een gang en een lift boven… op Aarde! Helena is immers een proefkonijn, dat zogezegd op weg is naar de planeet Celeste, in het Alpha Centauri stelsel. De aardse oceanen zijn vergiftigd en de mensheid zal moeten uitwijken. Alex is echter nog steeds getraumatiseerd door een ongeluk dat 20 jaar geleden gebeurde, toen een ruimteschip ontplofte dat hij meehielp ontwerpen. Daarvoor bezoekt hij nog steeds een psychologe. Hij raakt verliefd op Helena, en keert in zijn normale Aardse kleren bij haar terug. Hij vertelt haar de werkelijke toestand en helpt haar ontsnappen. Helena blijkt immers een kloon te zijn, in een experiment. En dat experiment dreigt nu door Alex te ontsporen… Deze prent deed me soms denken aan The Island, waarin klonen ook gekweekt en opgesloten zitten, tot ze uitbreken… Deze Orbita 9 vond ik de moeite waard om te bekijken. Trailer: https://youtu.be/D6m0-e6lwUM Patrick Van de Wiele
0 Opmerkingen
Laat een antwoord achter. |
Archives
Mei 2024
Categories |