Star Trek Prodigy (reeks)

​TECHNISCHE FICHE
 
Regie: Sung Shin, Steve Ahn, Ben Hibon, Olga Ulanova, Andrew L. Schmidt en Alan Wan
Scenario: Dan Hageman, Kevin Hageman, Julie Benson, Shawna Benson e.v.a.
Producers: Alex Kurtzman, Aaron Baiers e.v.a.
Muziek: Nami Melumad
Animatie: Eric Pagtaconan, Akash Awasthi e.v.a.
Editors: Diane Valera e.v.a.
 
ARTISTIEKE FICHE
 
met de stemmen van
Kate Mulgrew
Jason Mantzoukas
John Noble
Brett Gray
Rylee Alazraqui
Dee Bradley Baker
Angus Imrie
Ella Purnell
e.v.a.

Ik ben geboren in 1970 en ik heb het eens opgezocht: in oude jaarverslagen van de VRT (toen nog de Belgische Radio en Televisie, BRT) vond ik terug dat Star Trek in 1973 en 1975 te zien was bij ons. Toch denk ik dat ik mijn eerste aflevering over de avonturen van de crew van het sterrenschip Enterprise op de BBC zag. De Britse zender zond tussen 18 april 1974 en 19 juli 1976 bijna onafgebroken afleveringen van de serie uit.
Ik kon als 5 à 6-jarige nog niet lezen en ik verstond amper Engels, maar ik herinner me nog heel goed dat ik toen al gefascineerd was door de avonturen van de legendarische captain Kirk, mister Spock en dr. Bones McCoy. Ik heb het uiteraard over de originele reeks uit 1966-69 die nu Star Trek: The Original Series (afgekort ST:TOS) genoemd wordt.
In 1973-74 volgde ST-TAS, waarbij TAS staat voor The Animated Series, maar daar heb ik minder herinneringen aan. ST-TOS werd halfweg de jaren ’80 heruitgezonden op de BRT en ik denk dat ik in die periode ook Star Trek: The Motion Picture, de eerste langspeelfilm uit 1979, zag.
Er volgden een reeks Star Trek-films in de jaren ’80, maar het duurde tot 1987 voordat er met Star Trek: The Next Generation (ST:TNG – 1987-1994) een nieuwe televisiereeks gemaakt werd. Ik zat toen als student op kot en tijdens die periode had ik geen tv. Een groot deel van TNG is dus aan mij voorbijgegaan. Ik pikte de draad pas weer op met Deep Space Nine (ST:DS9 – 1993-1999) en Voyager (ST:VOY – 1995-2001). Aangezien ik de eerste seizoenen van DS9 gemist had, was ik vooral fan van Voyager, hoewel DS9 door het gespecialiseerde publiek meestal hoger aangeschreven staat. Voor Enterprise (ST:ENT – 2001-2005) had ik het te druk met het vaderschap en mijn carrière.
Pas toen we een Netflix-abonnement namen, haalde ik mijn schade toen TOS, TAS, TNG, DS9, VOY en ENT plots in het aanbod verschenen. Ik bekeek ook alle langspeelfilms van The Motion Picture (1979) tot Star Trek: Nemesis (2002). Dat zijn er tien in totaal en er zitten een paar echte stinkerds tussen. Vooral de oneven nummers hebben een slechte reputatie. Zelf vind ik Star Trek V: The Final Frontier (1989) de slechtste. De nummering met Romeinse cijfers stopte bij de zevende film Star Trek Generations (1994) die de overstap maakte van James T. Kirk uit TOS naar Jean-Luc Picard uit TNG. De recentere films (2009, 2013 en 2016) die een alternatieve tijdlijn, de Kelvin Timeline, invoerden, zag ik in de bioscoop.
Daarna ontstond er voor mij een breuk in het continuüm, veroorzaakt door de wildgroei van streaming services. Ik bleef trouw abonnee van Netflix, maar ik zag het niet zitten er nog een platform bij te nemen. Er zijn immers maar 24 uur in een dag en je kan die niet allemaal voor de televisie doorbrengen.
Ik zag de eerste aflevering van Star Trek: Discovery (ST:DIS – 2017-…) tijdens een verblijf in de US op CBS. Die zender, die eigendom is van Paramount, bezit momenteel de rechten op de Star Trek-franchise. Omdat Paramount+ niet beschikbaar was in Europa, kon Netflix de rechten van de eerste drie seizoenen van ST:DIS verkrijgen. Vanaf seizoen 4 was de serie bij ons enkel te zien op Amazon Prime —en dat heb ik niet.
Toen volgde het eerste seizoen van Star Trek: Picard (ST:PIC 2020-2023). Dat zag ik (denk ik) op Play4, maar ook voor die serie heb je een Amazon Prime- of AppleTV-abonnement nodig. Hetzelfde geldt voor de recentere series die het levenslicht zagen: Lower Decks (2020-…), Prodigy (2021-…) en Strange New Worlds (2022-…). Binnenkort komen daar ook nog Star Trek: Section 31 en Star Trek: Starfleet Academy bij.
Ik had er mij al bij neergelegd dat het lang zou duren voor ik weer ‘mee’ was met wat er allemaal in het Star Trek-universum gebeurde, tot er rond Kerstmis 2023 een onverwacht cadeautje in mijn schoot viel. Plots stond Star Trek: Prodigy in het aanbod van Netflix te blinken.
Wat blijkt? Paramount en dochtermaatschappij Nickelodeon die Prodigy via Paramount+ aanboden om er een nieuwe generatie kijkers mee aan te boren, stootten de serie af. Even zag het ernaar uit dat er geen tweede seizoen zou komen, maar toen pikte Netflix de draad op. Ook het tweede seizoen, dat oorspronkelijk afgevoerd werd, werd door Netflix gered. Het zal normaal gezien ergens in 2024 te zien zijn.
Blij als een kind —het is dan ook een animatieserie die voor een jong publiek gemaakt is— begon ik te kijken. Ik zag in een paar dagen tijd de 20 afleveringen van om en bij de twintig minuten. Ze lenen zich ertoe om gebingewatcht te worden in twee blokken van 10 afleveringen die min of meer een afgerond verhaal vormen. Aflevering 10 rondt een eerste verhaallijn af, maar eindigt met een serieuze cliffhanger. Het einde van aflevering 20 doet uitkijken naar het tweede seizoen.
In het eerste seizoen staat het ruimteschip de USS Protostar centraal. Het is een vermist sterrenschip van de Federatie dat diep in een asteroïde vastzit. De slechterik uit de serie, de Diviner, laat slaven van overal in het universum zware mijnarbeid op de asteroïde uitvoeren. Hij hoopt dat hij zo het vermiste schip terug zal vinden om er wraak mee te nemen op de Federatie.
De Protostar wordt echter ontdekt door een zootje ongeregeld dat het sterrenschip gebruikt om aan de slavenarbeid te ontsnappen. Ze worden hierbij geholpen door een hologram van de voormalige kapitein van de Voyager, Kathryn Janeway, die ‘in het echt’ viceadmiraal geworden is.
De queeste van de eerste tien afleveringen bestaat erin aan de Diviner te ontsnappen en het schip terug te bezorgen aan de Federatie, al is niet iedereen het daar van in het begin mee eens. De queeste in de tweede helft van het seizoen is uit handen te blijven van de Federatie en van de echte Janeway die jacht op de Protostar maakt. Waarom het belangrijk is dat de Protostar geen contact maakt met de Federatie, dat wil ik nog niet verklappen, maar de reeks zit wel goed in elkaar.
Ook al is deze reeks voor kinderen gemaakt, je kan er zeker ook als volwassene van genieten. Je hoeft geen Star Trek-kenner te zijn om ermee te beginnen, maar als je de vroegere series gezien hebt, dan zal je genieten van de vele referenties.
Zo is episode 1x06 ‘Kobayashi’ opgedragen aan de overleden acteurs René Auberjonois (Odo in DS9), James Doohan en Leonard Nimoy (Scotty en Spock uit TOS). Zij komen even weer tot leven dankzij slim hergebruik van stukjes tekst uit TOS, TNG en DS9. Ook Nichelle Nichols (Uhura) die in juli 2022, een half jaar na de eerste uitzending van deze episode overleed, is even te horen. Uiteraard verwijst de titel van deze aflevering naar het bekende ‘no-win scenario’ van de Kobayashi Maru, een oefening waar talloze kadetten van de Starfleet Academy hun tanden op stuk beten.
Ook leuk is aflevering 1x12 ‘All the World’s a Stage’ waarbij de Protostar een volk ontdekt bij wie een eeuw eerder een bemanningslid van kapitein Kirk uit de tijd van TOS gestrand raakte. Dat volk nam de cultuur van de Enda Prize (Enterprise) over. We ontmoeten mensen met namen zoals James’T, Sprok, Sool’U, Huur’A en Dr. Boons. Uiteindelijk zal hun kennis van de originele Entreprise cruciaal blijken bij de redding van hun planeet.
Verder is er op de Protostar ook een Holodeck waar veel knipogen naar vorige series in terug te vinden zijn, zoals de arena waarin Kirk en Spock elkaar ooit moesten bekampen in TOS. Episode 0X17 ‘Ghost in the Machine’ roept veel herinneringen op aan gelijkaardige afleveringen uit TNG.
We krijgen eindelijk eens de taal van de slechteriken uit de eerste seizoenen van ST:VOY, met name de Kazon, te horen (ep. 1x01-02, ‘Lost and Found’). Verder wordt er ook een Ferengi opgevoerd die de fameuze rules of acquisition naar de letter toepast (ep 1x07, ‘First Con-tact’). Een Star Trek-serie zou geen Star Trek-serie zijn als er geen aflevering tussen zou zitten met een breuk in het tijdscontinuüm (ep. 1x08, ‘Time Amok’). Er is ook een aflevering waarin een slapende Borg cube betreden wordt (ep. 1x12, ‘Let Sleeping Borg Lie’). De Xindi uit ST:ENT werken als veiligheidsagenten op een ruimtehaven (ep. 14, ‘Crossroads’). Er zijn strubbelingen met de Tal Shiar van de Romulans nabij de neutrale zone (ep. 15, ‘Masquerade’). De ontroerende aflevering waarin de backstory van alle personages verteld wordt (ep. 0x16, ‘Preludes’) is een rustpunt waarin een leuke verwijzing komt naar de hond van Kathryn Janeway, maar daar moet je de aflevering ‘Shattered’ uit Voyager voor gezien hebben (ST:VOY, ep. 7x10). Tijdens de laatste dubbelaflevering (ep 1x19-20, ‘Supernova’) kan je een spelletje ‘Herken het Federatieschip’ spelen tijdens een nagelbijtend spannende stand-off.
Kortom, ik heb me rot geamuseerd met het eerste seizoen van Star Trek: Prodigy.
 
Bruno Lowagie (4,5)