DETAIL ALBUM

Tracks:
Circular Sequences
Deep Sequences
Reflective Sequences

Website Artiest
Sequentia Legenda
www.sequentia-legenda.com

Vorig jaar liet ik jullie hier kennismaken met de elektronische muziek van Sequentia Legenda, ofwel de Fransman Laurent Schrieber. Voor de vijfde verjaardag van zijn onderdompeling in de Berlin School nam hij deze nieuwe CD op. Laurent heeft er zijn hart aan verloren, en wil deze emotie aan het publiek overbrengen. Hij componeerde, mixte, masterde en produceerde 3 tracks, die allen boven de 20 minuten uitkomen. Hij bespeelt de Arturia Moog Modular, Arturia Minimoog, Arturia Jupiter 8, Arturia Solina, ARP Odyssey, Steinberg Hypersonic, M-Tron Mellotron, Magnus Choir, Gravity-Vocalise, Atomic Sequencing tool, en Mdrummer. Sequenties zijn heel belangrijk voor hem, dat bewijzen overigens de titels van de 3 tracks. ‘Circular Sequences’ klinkt nogal zacht, waarna ‘Deep Sequences’ nogal repetitief overkomt. ‘Reflective Sequences’ bevat ook veel herhalingen, maar is meer reflectief. Alles bij mekaar zorgde Laurent weer voor een onderdompeling in de muziek van Klaus Schulze. En die mag er best wezen, en is aangeraden aan wie houdt van kosmische muziek.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
C’est magique
Magnetic Streams
Spiritual Spice
Mysterious Science
Black Magic
Mystic Dawn
Glowing Energy
Secret Elements

Website Artiest
ROBERT SCHROEDER
www.news-music.de

De Duitse synthesizermuzikant Robert Schroeder is hier een vaste waarde. Vorig jaar nog besprak ik hier zijn 40ste soloalbum ‘Fata Morgana’ (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/robert-schroeder-fata-morgana). Dat werd bekroond met de Schallwelle prijs voor “Best Album 2019”. Twee jaar eerder mocht hij de “Schallwelle honorary award” in ontvangst nemen voor zijn ganse oeuvre. Nu is zijn nieuwste project op de markt, en het is een uitdagende geluidsreis geworden doorheen diepe magische bollen. De 8 tracks brengen zachte klanktapijten, ontspannende atmosferen en enkele stillere passages. Daarbij ervaar je soms een droomachtige toestand, en soms magische taferelen. Robert maakt gebruik van kosmische, experimentele en ontspannende soundscapes. Twee tracks zijn speciaal te noemen, omdat ze uptempo zijn. Dat zijn ‘Black Magic’ en ‘Glowing Energy’. Voor deze laatste werd zelfs een 3-D animatiefilm geproduceerd, die u kan bekijken op https://youtu.be/-oBctxrIrVI. Het Atomium is er in te zien. De titeltrack, die tevens opent, is de langste track, en duurt meer dan 12 minuten! Of u nu wil drijven in een kosmische oceaan, of een magische droomreis ervaren, dit is het! Een aanrader voor wie de Berlin school hoog in zijn vaandel voert, of gewoon houdt van ambient en chill-out. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM
Tracks:

1. Fliegende Schatten – Canon 1
2. Okkultation
3. Kernschatten
4. Streulicht
5. Finsternislimit – Canon 2
6. Syzygium
7. Sunnenvinster – Canon 3

Website Artiest
Frank Makowski
​

​De Duitser Frank Makowski is al zo’n 30 jaar actief in de wereld van elektronische soundscapes. Hij is vooral geïnspireerd door de Berlijnse school, maar heeft zich nu op een nieuw project gericht, dat voor het eerst onder zijn eigen naam verschijnt. Dit is meteen zijn tiende album, en het werd geïnspireerd door het gelijknamige werk van de Oostenrijkse astronoom Oppolzer uit 1887. Toen bracht deze laatste zijn Canon uit, wat kort daarna een standaardwerk werd voor de moderne astronomie. Daarin rangschikte hij niet alleen tot 13.000 maan- en zonne-eclipsen uit het verleden, heden en de toekomst, maar documenteerde ook grafisch hun koers. Tot op heden blijken die nog steeds heel accuraat te zijn. De soundscapes van Makowski geven het spel van die hemelse mechanismen weer, maar tevens de uitgestrektheid en de leegte van de ruimte, die de mensheid vandaag de dag met behulp van moderne astronomie ontdekt en verkent. De muziek klinkt uiteraard heel kosmisch, gespeeld op voornamelijk elektronische instrumenten. Soms duikt een eenzame piano op. In de 3 Canon stukken hoor je engelachtige koorstemmen. Dit is dan ook een tijdloos album, dat de liefhebbers van kosmos (zoals ik) zal aanspreken.  

Patrick Van de Wiele (4)

​DETAIL ALBUM

Tracks:
Drifting
Atlantica
Open Waters
Coming About
A New Land
Western Sky
Dolphin Song
Water Dancer
Island Song
So Far Away
Windward
Sea of Joni

Website Artiest
Todd Mosby
www.toddmosbymusic.com

​Het muzikaal DNA van de Amerikaanse componist en gitarist Todd Mosby werd gevormd uit liefde voor bluegrass en folk, wat uiteindelijk leidde tot fusion en jazz. Op school begon Todd Noord Amerikaanse/Indiaanse muziek te bestuderen, wat dan weer aanleiding gaf om dit te incorporeren in zijn muziek. Uiteindelijk kwam Todd op het idee om samen met Kim Schwartz en Imrat Khan mee te bouwen aan het ontwerp van een Imrat gitaar, een hybride instrument tussen sitar en gitaar, met 20 snaren, dat Westerse musici toelaat om toegang te krijgen tot Oosterse melodieën, en Oosterse musici voor de eerste maal Westerse melodieën laat bereiken. Nadat hij 13 jaar gestudeerd had bij Imrat Khan, kreeg Todd als eerste Westerse gitarist toegang tot de Imdhad Khani Gharana. Voor zijn nieuwste project koos hij voor een conceptalbum over een archetypische reis van het verdronken eiland Atlantis naar een nieuw land. Daarbij raakt hij New Age, jazz, pop en folk aan. Het is zijn vijfde album, in een productie van de bekende Will Ackerman. Deze laatste vindt het meteen het beste project waar hij ooit aan gewerkt heeft. De sage van Atlantis gaat terug tot de Griekse wijsgeer Plato, en de vernietiging ervan en de zoektocht naar nieuw land is het thema van deze cd. Deze archetypische reis staat volgens Todd symbolisch voor de reis van het ene land naar het andere, van de ene stad naar de andere, of zelfs weg van de aarde om andere planeten te koloniseren. Todd krijgt daarbij nog hulp van gastmuzikanten zoals o.a. Michael Manring (bas), Charlie Bisharat (viool) en Fiona Joy Hawkins (piano). Na de ambiente opener ‘Drifting’ komt het ietwat meer jazzy ‘Atlantica’ aan de beurt. De meer uptempo titeltrack krijgt vocalen van Lola Hennecki, en op ‘Coming About’ voelt aan als een “feel good” track. ‘Western Sky’ is de enige song met tekst, weerom gezongen door Lola Hennecki, terwijl de overige meer nar New Age opgaan. Een leuk conceptalbum, een aanrader voor spirituele zielen!

Patrick Van de Wiele (4)

​DETAIL ALBUM

Tracks:
The Swinging Astronauts – Crazy Stockings On The Moon
La La Wilson Band feat. The Moon Man – The Moon Man Is Back
The Moon-Dawgs – Baby As Time Goes By
Hase Cäsar – Wir Fliegen Weiter (Mondsong)
Rev. Jamel & Bob Johnson – Walking On The Moon (Men Are Starving)
Sunny Man Kado – Mars In 75 Pt. 1
Lucky Brown – Space Dream
Sidney Owens & North, South Connection – Sputnik
Ernest & D.L. Rocco – Moon Child
Orchester Ambros Seelos – Mondgesicht
Scott Cunningham Band – Moon Child
Black Fox – Voyage To The Moon
Harmony Dawg – Full Moon Child

Website Artiest
Tramp Records
www.tramprecords.de

​Toen men bij het Duitse label Tramp Records op Internet het spamverhaal van de Nigeriaanse astronaut & Air Force piloot Abacha Tunde las, wist men dat men in actie moest komen. Dr. Bakare Tunde, de neef van Abacha, verklaarde de situatie als volgt: "My cousin was the first African in space when he made a secret flight to the Skylab Space Station in 1979, shortly before it crashed to Earth. 19 years later he was on his second spaceflight, this time to a secret Moon Base located on the far side of the Moon. In 1999 his crew members returned to earth, but his place was taken up by return cargo. There have been occasional supply flights to keep him going since that time. Although he is in good humor, he wants to come home, now, after 20 years in space." Naar aanleiding van dit hilarisch verhaal, werd het idee geboren om een compilatiealbum uit te brengen. Men wil hiermee maar liefst 3 miljoen dollar bijeenbrengen om zijn terugvlucht te bekostigen. Hoe dan ook, hierop staan 13 obscure R&B, garagerock, folk en funksongs over de maan. Het merendeel ervan zijn voor het eerst op CD, vinyl of digitaal te verkrijgen. The Swinging Astronauts openen met gesproken old school soul, waarna La La Wilson Band feat. The Moon Man eerder blues rock brengen. Garagerock is aan de orde met The Moon-Dawgs, gevolgd door Hase Cäsar die in ’t Duits ‘Wir Fliegen Weiter (Mondsong)’ zingt. Rev. Jamel & Bob Johnson brengt op funky wijze kritiek op de Amerikaanse regering omdat ze geld uitgeven aan een maanvlucht terwijl mensen hier verhongeren. Vervolgens nog funk met Sunny Man Cadeau, waarna Lucky Brown zijn instrumentale song ‘Space Dream’ brengt uit 2011. ‘Sputnik’ is een veel gezochte “collectors item” door Sidney Owens & North, South Connection. En Ernest & D.L. Rocco is de favoriet van het label, gevolgd door de Duitse saxofonist Ambros Seelos met ‘Mondgesicht’. Scott Cunningham Band stond al op verscheidene compilaties en 2 psychedelische folk tracks, ‘Voyage To The Moon’ en ‘Full Moon Child’ vullen de cd. Hopelijk lukt hiermee de opzet van dit label om de thuisreis van Abacha te bekostigen (hahaha). https://www.facebook.com/Save-astronaut-Abacha-Tunde-1814263228839915/

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Dawn at the Coast
Trans-lunar
A Song for Distant Earth
Shadow of the Moon
Blue Pearl in a Black Sky
Tranquility Base Here
Magnificent Solitude
Trans-earth
Night Sky in Wonder

Website Artiest
Tom Moore
www.senseofpurposecommunications.com
Sherry Finzer
www.sherryfinzer.com.

​In 2018 http://www.keysandchords.com/album-review-blog/tom-moore-sherry-finzer-whispers-from-silence en ook dit jaar http://www.keysandchords.com/album-review-blog/tom-moore-sherry-finzer-sound-currents besprak ik hier al cd’s van het Amerikaanse New-Age duo Tom Moore & Sherry Finzer. Tom is een multi-instrumentalist, en Sherry bespeelt de fluit. Samen hebben ze nu een nieuw album gecomponeerd en opgenomen, dat de missie van Apollo 11, nu precies 50 jaar geleden, herdenkt. Uiteraard weet u dat Neil Armstrong de eerste man op de maan was, op onze nationale feestdag (21/7/1969), en dat Buzz Aldrin hem volgde, terwijl Michael Collins met de commandomodule rond de maan toerde. De songs brengen een vredig, zwevend, kalmerend, ruimtelijk en ontspannend gevoel over. ‘Dawn at the Coast’ situeert zich op Merritt Island, van waar je de lancering van Apollo 11 kon bijwonen. Eens gelanceerd begaf Apollo 11 zich in een ‘Trans-lunar’ traject, om zo de maan te bereiken. ‘A Song for Distant Earth’ is geïnspireerd op het uitzicht dat de astronauten hadden toen ze terugkeken naar de Aarde. ‘Shadow of the Moon’ was dan weer het moment toen ze de achterkant van de maan bereikten, in duisternis. ‘Blue Pearl in a Black Sky’ verwijst uiteraard naar de Aarde, die “pale blue dot” zoals wijlen Carl Sagan hem beschreef. Een blauwe parel in de duistere leegte van de ruimte. Wanneer de landing een feit was, gebeurde dat vanop ‘Tranquility Base Here’ met de woorden “the Eagle Has Landed”. De Zee der Stilte of Sea of Tranquility was inderdaad de landingsplek. En aan boord van de commandomodule heerste een ‘Magnificent Solitude’, een prachtige eenzaamheid die Michael Collins onderging. Om terug te keren naar de Aarde ondernamen de astronauten het ‘Trans-earth’ traject. En eens terug op onze planeet kan je de ‘Night Sky in Wonder’ bewonderen. En je uiteraard blijven verbazen over het heelal. Dit inspirerend werk, waarmee u in de voetsporen van de astronauten kan treden, kan ik dan ook enkel aanprijzen. Dit is New-Age zoals ze moet klinken!

Patrick Van de Wiele (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Thebe
Elara
Europa
Locaste
Lysithea
Ganymed
Hegemone
Kallisto
Metis
I Am Nr 5

Website Artiest
Niet gekend

​Binnen 3 dagen brengt het Duitse label Sine Music het debuutalbum van Jonathan E. Blake uit, in digitale en streamingversie. Jonathan tekende onlangs bij dit label, en ik kreeg een promo-exemplaar toegestuurd. Over Jonathan is echter op het Internet weinig terug te vinden. Hij komt uit Zwitserland en neemt ons muzikaal mee op een kosmische reis naar de grootste planeet in ons zonnestelsel, Jupiter. Die gasreus vormt immers een zonnestelsel op zichzelf, met alle die manen die errond draaien. Tevens is het de planeet van het teken boogschutter. Jonathan brengt kosmische synthesizermuziek, die je tevens als ambient kan omschrijven. Het is net alsof we hierop doorheen de ruimte zweven en de banen van de manen doorkruisen. Het klinkt heel melodieus en zal vooral de fans van “space music” aanspreken. De teaser op YouTube staat op https://youtu.be/yio0JOfJUQg. Een aanrader dus!

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL DVD
​
​Tracklist:
Just Another Space Odyssey
Samba Saturn
Perplexagon Part 1
Perplexagon Part 2
Perplexagon Part 3
Perplexagon Part 4
Perplexagon Part 5
Perplexagon Part 6
Blade Runner – End titles
Dawn
Silhouettes
Basic Principles
Pulsar
Le Parc (LA Streethawk)
Le Carnaval des etoiles
Deep Blue
Solar Wind Surfing for Beginners with Doctor Bob
To Jupiter and Back
Prelude to Chase
Chase
Fourth Rendez-Vous
Crockett’s Theme

​Twee jaar geleden stelde ik in Keys and Chords de Finse synthesizermuzikant Kebu aan u voor met zijn album ‘Perplexagon’ (zie http://www.keysandchords.com/album-review-blog/kebu-perplexagon). Hij begon daarna aan een Europese tournee, en in de Noorse hoofdstad Oslo gaf hij op 3/9/2017 een twee uur durend concert. Dat optreden werd vastgelegd en zal op 10 mei aanstaande uitgebracht worden op dvd en dubbel-cd. Ik bekeek het alvast voor u.
Sebastian “Kebu” Teir is een Finse artiest die originele, instrumentale en melodieuze synthesizermuziek maakt door gebruik te maken van analoge synthesizers. Hij is een duivel-doet-al, en wil een brug slaan tussen de muziek uit de seventies & eighties en het heden. Zijn muziek onderscheidt zich niet enkel door een kunstig gebruik van analoog materiaal, maar tevens door zijn leuke optredens. In 2018 werd hij tijdens de German Soundwave Music Award bekroond tot beste artiest. Op zijn YouTube kanaal heeft hij wereldwijd al meer dan 40 miljoen bezoekers aangetrokken.
Tijdens het concert in Oslo bracht hij vooral eigen werk uit zijn debuut ‘To Jupiter and Back’ (2012) en uit voornoemde ‘Perplexagon (2017). Daarnaast coverde hij Vangelis met de eindgeneriek uit de film ‘Blade Runner – End Titles’, Giorgio Moroder met ‘Chase’ uit de film ‘Midnight Express’, Jean-Michel Jarre met ‘Fourth Rendez-Vous’ en Jan Hammer met ‘Crockett’s Theme’ uit de Tv-reeks ‘Miami Vice’.
De muziek is vooral uptempo, en gaat soms de EDM richting op. Kebu brengt je inderdaad terug naar de hoogdagen van de elektronische muziek toen Vangelis, de peetvader van de EDM Giorgio Moroder, Jean-Michel Jarre, enz. in de hitparade stonden. En hij doet dat met flair!
Een aanrader als je ’t mij vraagt!

Met dank aan ZYX
www.zyx.de
Meer info:
http://www.kebu.fi/

Patrick Van de Wiele (4½) ​

DETAIL ALBUM

Tracks:
The Return
Floating Time
Mind Lake

Website Artiest
Sequentia Legenda
www.sequentia-legenda.com

​Op zijn vijftiende, in 1980, ontdekte de Fransman Laurent Schrieber een nieuw soort muziek, de elektronische vorm, die afkomstig was van de synthesizer. Hij ontdekte tussen de elpees van zijn ouders ‘Mirage’ van Klaus Schulze, en kocht zijn overige albums, zeg maar de Berlijnse school. Twee jaar later schafte hij zijn eerste synthesizer aan, en begon achteraan in de muziekwinkel muzieklessen te nemen. In 2014 kwam zijn debuut ‘Blue Dream’ uit, maar de oorsprong van deze nieuwe cd gaat terug tot 1984. Toen mocht hij van zijn ouders thuis een studio bouwen, en nu 35 jaar later kon hij zijn droom realiseren. De software voor de synthesizers werd speciaal gekozen om een uitgebreide atmosfeer van die Berlijnse school te creëren. Dit nieuwe album bevat 3 uitgesponnen tracks, die elk meer dan twintig minuten duren. Opener ‘The Return’ doet duidelijk als Schulze aan, met zijn wervelende structuren. Het is alsof je teruggereisd bent in de tijd, en de sfeer doet kosmisch aan. ‘Floating Time’ opent met twinkelend, waarna iets verderop drum invalt. En ‘Mind Lake’ is iets meer eentonig, maar schept toch een dromerige, zweverige atmosfeer. Een hernieuwde vorm dus van die Berlijnse school, die perfect aan te raden is aan fans van Klaus Schulze, Tangerine Dream enz. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:
Wem die Stunde schlägt
Ad Infinitum
Monolith
Vanitas
Niemand kennt Zeit noch Stunde
Ewigkeit
Rede des toten Christus vom Weltgebäude herab, dass kein Gott sei
 
Website Artiest
Rudolf Heimann
 https://www.facebook.com/rudolfheimann

​De mensheid is steeds op zoek naar antwoorden op fundamentele vragen, zoals “Van waar komen we?” en “Waar gaan we naar toe?”. De Duitse muzikant Rudolf Heimann nodigt ons met zijn nieuwste cd uit om enkele van die fundamentele vragen te stellen, zoals “Bestaat God?” en “Wat is oneindigheid?”. Niet dat hij daar meteen een antwoord op weet, maar toch neemt hij ons mee op een fascinerende muzikale en spirituele reis. Heimann gebruikt daarvoor zijn handelsmerk, nl. de Berlijnse school van synthesizermuziek vermengen met elementen uit de orkestrale filmscore. Daarbij weeft hij nog instrumentale geluiden erin, zoals akoestische gitaar, cello en kerkorgel, samen met zware synthetische geluidslagen en soms enkele rock en spirituele elementen. Een hele boterham dus, en ik veronderstel dat Heimann alle instrumenten zelf bespeelde! Wenn die Stunde schlägt ofwel in het Engels For Whom the Bell Tolls moedigt ons bvb. aan om de vraag te stellen: “Wat is het doel van het leven?”. De oneindigheid verkennen we vervolgens met Ad Infinitum, waarna Monolith me doet terugdenken aan de film en het boek 2001: A Space Odyssey. Het Latijnse woord Vanitas staat voor ijdelheid en is het thema van de vierde track, gevolgd door Niemand kennt Zeit noch Stunde met zijn rockinvloeden. De eeuwigheid komt aan bod op Ewigkeit, maar het slotstuk is het meest opzienbarende. Rede des toten Christus vom Weltgebäude herab, dass kein Gott sei is gebaseerd op een tekst van de Duitse romanticus Jean Paul (Johann Paul Friedrich Richter, 1763-1825). Die tekst komt uit zijn roman Siebenkäs en wordt hier voorgelezen door Roland Paroth. Het stuk duurt meer dan een half uur, en laat ons toe om onze eigen droom en fantasiewereld te herontdekken. Zijn we zeker van de realiteit? En hoe kunnen we het eeuwige bevatten? De cd cover doet me denken aan het werk van Dali en past goed bij de muziek. Verken dus die fundamentele vragen op een bedje van elektronische muziek en laat u gaan…
 
Patrick Van de Wiele (4)