Poespa Producties
400 blz.
Paperback
97-8-908352-4405
https://www.johnnybekaert.be/poespa-uitgaven-Geluk-de-handleiding.html
​

Geluk – Dé recensie

Zelden las ik een bundel – of roman – die zó consequent uit één geest leek te komen. Geluk is geen toevallig samenraapsel van verhalen, maar een zorgvuldig geconstrueerde lijdensweg in zes bedrijven. De verteller, naamloos, rusteloos en altijd op zoek, draagt de auteur als een tweede huid. De liefde, de dood, de herinnering, het lichaam: alles wordt opengelegd, bekeken, afgewezen of verlangd.

Wat deze bundel uitzonderlijk maakt, is de hardnekkige weigering tot verzachting. Zelfs de stiltes zijn scherp. Zelfs de momenten van tederheid zijn wrang. En toch is er steeds die onderstroom van verlangen: naar erkenning, aanraking, rust.

Niet elk verhaal is even sterk, niet elk deel even noodzakelijk. Maar als geheel is Geluk een monument voor het onvermogen. En dat maakt het, hoe oncomfortabel ook, des te eerlijker. Een bundel/roman om niet vrolijk van te worden, maar wel wakker.

Oorspronkelijke titel: The Frugal Wizard’s Handbook for Surviving Medieval England
Iceberg Books
2025
Gebonden
423 Blz.
9789083438245
www.iceberg-books.nl
​

​Hoe Middeleeuws Engeland te overleven.
 
Een man wordt wakker op een open veld in wat middeleeuws Engeland lijkt te zijn, zonder herinnering aan wie hij is, waar hij vandaan komt of waarom hij daar is. Achtervolgd door een groep uit zijn eigen tijd, ligt zijn enige hoop op overleving in het terugwinnen van zijn ontbrekende herinneringen, het maken van bondgenoten onder de lokale bevolking en het misschien wel vertrouwen in hun bijgeloof. Zijn enige hulp uit de “echte wereld” had een gids moeten zijn met de titel Survivalhandboek voor de Spaarzame Tovenaar, behalve dan dat zijn exemplaar tijdens het transport explodeerde. De weinige, en deels verbrande fragmenten die hij heeft weten te redden, geven aanwijzingen voor zijn situatie, maar kan hij ze op tijd uitvogelen om te overleven? De intro luidt: 
Wij hier bij Spaarzame Tovenaar Inc.® streven naar de hoogst mogelijke kwaliteitservaring, beschikbaar voor elke echte tovenaar voor een redelijke prijs. Wij zorgen voor het plezier. Jij zorgt voor het lichaam.*
* En het geld, vergeet het geld niet.
PS: We bedoelen ook je éigen lichaam. Hoewel we niet te veel vragen stellen.
Deze leuke en soms humoristische roman is een mooie mengeling van sciencefiction en fantasy. Aldus kan hij door beide groepen fans geapprecieerd worden. Want stilaan ontdekt de hoofdpersoon meer over zijn (technologische) wereld, waardoor de bewoners van de middeleeuwse dimensie verstond staan om zijn toverkunsten. Bij het begin van ieder hoofdstuk verneem je bovendien meer over de organisatie achter deze dimensiereizen.
Tijdens de Corona lockdown schreef de Amerikaanse auteur Brandon Sanderson (die ik dankzij Iceberg Books niet meer hier hoef voor te stellen) vier “Secret Projects”, waarvan zelfs zijn team niks van af wist. Dit is er één van. Er is echter bij de onthulling veel geld opgehaald door Dragonsteel (Sandersons bedrijf) via een Kickstarter. En nu is er eindelijk dit Survival Handboek voor de Spaarzame Tovenaar bij ons verkrijgbaar. En het is een heel speciale uitgave geworden, een luxe hardcover in kleur gedrukt, met prachtige illustraties van Steve Argyle. Bovendien zijn er talloze kantlijnkrabbels die de tekst opluisteren, een UV-“embossed gloss” op de cover, gekleurde zijkanten en een leeslint!
Een boek waar ik onverwacht van genoten heb!
 
Patrick Van de Wiele (4½)

Poespa Producties
2025
624 blz.
97-8-908343-9990
https://www.johnnybekaert.be/poespa-uitgaven-Alice.html
​

Spiegeltje, spiegeltje …
Toen Poespa Producties weer zo'n lijvige pil aankondigde, dacht ik even aan mijn rug. Niet figuurlijk, maar letterlijk: meer dan 600 bladzijden Wonderland in mijn tas is een gewicht waar je wervelkolom geen ‘ja’ tegen zegt. En toch, hoe mooi ook vormgegeven, met een coverillustratie om bij te likkebaarden en een parade aan schrijversnamen die elk op hun manier eer willen betuigen aan het absurde, het magische en het speelse, vroeg ik me af of het lezen niet zwaarder zou wegen dan het tillen.
Ik ben van de horror. Geef mij je donkere kelders, je dode meisjes en je moreel rotte verhalen waarin alles schuurt. Maar dan glipt Alice weer mijn hoofd binnen, in flitsen van nonsens en spiegelwerelden, met een logica die alleen binnen dromen werkt. En eerlijk is eerlijk: veel van deze verhalen barsten van de weirdness waar ik heimelijk dol op ben. Het is een caleidoscoop van stijlen, niveaus, vondsten en verdwaalroutes. En dus las ik ze, alle vierenzestig. Niet met witte handschoenen, wel met een rode pen.
De korte essays achterin heb ik gelaten voor wat ze waren, die zijn niet zo aan mij besteed. De inleiding in verhaalvorm vond ik, net zoals bij de anthologie Bang voor spoken?, ook samengesteld door Finn Audenaert, bijzonder geslaagd.

Hieronder mijn bevindingen:
Bruno Lowagie – Reflectie, inflectie
Spiegelingen als politiek denkexperiment: speels, slim en kritisch. Alice is hier meer geest dan meisje, scherp en ontwapenend tegelijk. Een filosofisch pareltje over identiteit, waarneming en de dunne grens tussen optica en opinie. Een sterke opener dus.
Johan Klein Haneveld – De dodo en de domineeszoon
Een liefdevolle, tragikomische ontmoeting met Carroll zelf. De dodo als existentiële toetssteen. Subtiel proza met een diep heimwee naar verbeelding – en een onderhuidse queeste naar bestaansrecht. Carroll komt heel levensecht over.
Frank Roger – Spiegeltje, spiegeltje
Een satire over schoonheidsidealen en tech-monopolies. Misschien niet helemaal subtiel, maar wel raak. De spiegel liegt — zoals marketing altijd al deed. Jeukende post-ironische glimlach gegarandeerd!
Alexandra Dingenauts – Paddo’s
Een tripverslag als initiatieverhaal, brutaal en heerlijk ongeremd. De mix van opera, psychotropen en maatschappijkritiek werkt verrassend ontwapenend. Rudy de Rups als therapeut: bizar, maar geloofwaardig in deze logica.
Frank Beckers – Haiku ‘Een konijnenhol’
Valt, valt niet... Een kwantumhaiku die doet glimlachen en toch iets losmaakt. Knipoog naar Schrödinger meets Carroll. Fris en kernachtig.
Charles van Wettum – Alice in Kwantumland
Episch én intiem, als Interstellar door de lens van Lewis Carroll. De samensmelting van liefde, verlies en kwantumverbeelding is indrukwekkend. Eva’s pijn en Alice’ duizelingwekkende reis beklijven lang na de landing. Een topper, en dat al zo vroeg in de bundel.
Anna Mattaar – Wederwaardigheden van een Kollumer Kat
Een heerlijk zintuiglijke kruisbestuiving tussen SF en fantasy – nee, ik noem het geen science fantasy. De Kat observeert met ironisch mededogen, Wonderland keert als chaotisch en springlevend organisme terug. Klassiek van toon, maar met frisse flair. Plot is tot in de kleinste details uitgewerkt.
Finn Audenaert – Shoppen in de buurtsuper
Alice tussen snoeprekken. Filosofie uit het schap gehaald, maar helaas niet vers. Wonderland als Lidl is eventjes geestig, maar het idee raakt snel over datum. Valt wel op door zijn absurditeit en het onvermogen van de hoofdpersoon tot relatievorming. De grootstedelijke eenzaamheid wordt goed weergegeven; het verhaal had krachtiger gekund.
Heleen van den Hooven – Alice en de Mor-Aal
Een mystieke wezensparade die probeert te fluisteren maar vooral mompelt. Alice lijkt hier vooral figurant in een droom van een dromer die zichzelf net iets te serieus neemt. Er gebeurt heel veel in het verhaal, soms op het chaotische af.
Jasper Polane – De vrouw met het zwaard
Veellagige heroïek met een vrouwenhart, met een slim gebruik van Wonderland. Leest als een trein.
Remi Lootens – Een wekkertje voor iedereen
Deze vertelling speelt zich dan weer af op een trein. Een lekker verhaal over controle, jaloezie en de verlammende kracht van keuze. De toon is vrolijk, de onderlaag wrang. Het wekkertje als symbool voor het bestaan: alles blijft rinkelen, ook als je nergens meer naartoe hoeft – of zie ik de dingen nu te zwaar in? De climax werkt in elk geval goed.
Ruben De Baerdemaeker – Haiku ‘Ze droomt in de zon’
Mooi beeld, netjes vormgegeven. Helaas te vrijblijvend om beklijvend te zijn. Deze droom mag rustig verder slapen.
Mike Jansen – Van de zee, gedroomd
Een melancholisch verhaal waarin herinnering en verlangen samenvloeien. De zee als oord van verdriet en zingeving. Gelaagd zonder te uitleggerig te worden. Een stille vertelling die goed werkt in zijn ingetogenheid.
Tais Teng – Vorpalzwaarden en de Zee der Tranen
Een visuele lawine van concepten en kleuren. Het verhaal barst van ambitie en groteske charme. Wie houdt van overdaad vindt hier een wonderlijke combinatie van dreiging en glans. Wonderland als slagveld vol fonkelende resten. Mycroft Holmes is van de partij!
Jaap Boekestein – Tik tok, klik klak
Wonderland als actiethriller. Dit wonderbaarlijke landje wordt hier een wreed en mechanisch doolhof, bevolkt door klokken en kromme logica. Speels en duister tegelijk. De ritmische titel draagt het verhaal verder dan je verwacht. Een geslaagde hybride van klokhuis en hersenspinsel. Heerlijk bloederig ook.
Ada Martens – Gejeremieer
Een soepschildpad heft een klaagzang aan. Kan Alice voldoende tegengas geven? Een verhaal over vriendschap en respect. En over te veel of te weinig les op school, dat ook.
Liesbeth Jochemsen – Kaboutersoep
Hoe origineel, een verhaal in receptvorm! Dit is een sprookje voor lezers die hun soep graag zwart en verdacht opgediend krijgen. Prettig concept.
Ellen Kusters – Een hart voor bloemen
Een romcom die leest als een reflectie op onzekerheid en zelfverwezenlijking. Ellen gebruikt heel heldere taal, haar verhaal leest dan ook uitermate vlot. En de bloemen? Die verwelken gelukkig niet. Een verhaal dat niet schreeuwt, maar toch blijft hangen. Fijn om eens een romantisch verhaal te lezen, dat zorgt voor afwisseling.
Frank Beckers – De Poort naar de Toekomst
Werkt zowel op klein als groot niveau. Biedt een tijdreis een oplossing voor een moeilijk probleem?
Marius Vahlkamp – Als in een rode droom
Zintuiglijk en vervreemdend. De sfeer trekt je het verhaal in zonder duidelijke uitleg of kader. Juist dat maakt het sterk. Dit is niet bedoeld om begrepen te worden, maar om ervaren te worden. De perspectiefwissels zijn opvallend, je wordt als lezer voortdurend heen en weer geslingerd.
Nel Goudriaan – Het avontuur van Konijn en Haas
Een ouderwets aandoend avontuur met een duidelijke levensles, misschien net iets te lieflijk. Alsof Beatrix Potter werd gevraagd om Carroll te citeren. Bijzonder fraai geschreven.
Anna López Dekker – Verzet is … zinloos?
Net zoals ‘De vrouw met het zwaard’ en ‘Wederwaardigheden van een Kollumer Kat’ een prima kruising tussen SF en fantasy. Deze combinatie blijkt wonderwel te werken voor Alice-materie. De uitwerking had misschien net iets vlotter gekund.
Marleen Oosterbaan – Een straatkat uit Cheshire
Een pracht van een verhaal! De jongen/kat als zwerver tussen twee werelden beklijft. De toon is bepaald gezellig te noemen, ook al is er onderhuids maatschappijkritiek – wel of geen gratis maaltijd op school? – aanwezig. Dit verhaal snort zachtjes maar beslist, zonder zich op te dringen. Van alle bijdragen in de bundel lijkt me dit verhaal het meest in de geest van Lewis Carroll geschreven.
Finn Audenaert – Onverbloemd
Een bloemrijke satire op relatiebemiddeling en psychologenconsumptie. Alice heeft iets met een bloem?! De toon is licht, er zittten leuke vondsten in het verhaal. Hoewel het concept sterker is dan de uitwerking, blijft de stijl uitnodigend en precies genoeg om iets te zeggen. Het einde toverde een glimlach op mijn gezicht.
Pam Hage – De Ekster en de marmelade
Een vrolijke fabel met moraal en glans. Niet bijzonder verrassend, maar vlot geschreven. De Ekster als ‘do gooder’ wordt geloofwaardig neergezet. Bevredigend slot. Veel verwijzingen naar Wonderland onderweg, meer dan in sommige andere verhalen.
Nora De Baerdemaeker – Een duister kopje thee
Klassiek Engels theeritueel met een vleugje ontbinding. Onder de nette oppervlakte borrelt iets ongemakkelijks. Elegantie met rotte randjes. Een fraai en zorgvuldig klein verhaal dat tussen het porselein iets verstopt houdt. Er zit veel vaart in het verhaal, dat bij momenten als een sprookje leest.
Remi Lootens – De dans der strijders … en het plakkerige plakje cake
Een vertelling voor wie van dieren en dansen houdt. De taart is echt, de strijd minder. Het verhaal spartelt meer dan het beweegt, maar doet dat met enthousiasme.
Alexander Olbrechts – Circus Mirabilis
Zeer beeldend geschreven thriller, met een ondertoon van dreiging en vergankelijkheid. Het circus als universum van illusie en verdwijntrucs. Een verhaal vol sfeer dat de lezer onder de grime laat kijken.
Aysline McGrath – Glazuur
Een heerlijk zoet Romeo en Julia-verhaal. De stijl past perfect bij de inhoud. Elk detail is bewust gekozen, er staat geen woord te veel. Er wordt opmerkelijk veel aandacht besteed aan de locaties, wat zeker helpt om het verhaal mee tot leven te brengen.
Imke Vermeij – Gedicht ‘Fractie-advies’
Een poëtisch experiment dat meer vragen stelt dan antwoorden biedt. De fysica mag dan quantum zijn, de emoties blijven in het lab. Dit gedicht leest meer als een inside joke dan een volwaardig werk.
Ralph Mulder – Het aflopende klokje
Een dreigend verhaal met een bizar randje. De tijd kruipt hier als een personage door het verhaal, weliswaar steeds sneller. Een combo van sprookje en bovennatuurlijke thriller die je niet vaak tegenkomt. Nog nooit was een konijn achtervolgen zo gevaarlijk …
Hanneke Simons – Alice en het rijmwezen
Creatief concept met liefde voor taal. De speelse toon werkt. De rijmvormen passen goed bij het werk van Lewis Carroll. Net als ‘Een straatkat uit Cheshire’ schurkt dit verhaal goed tegen ‘Alice’s Adventures in Wonderland’ aan, en dit hoewel Wonderland op zich nauwelijks aan bod komt. Knap!
Cecile Koops – Een kwestie van tijd
Doordacht verhaal over keuzemomenten. De structuur is helder, de boodschap nogal expliciet. Tijd als moreel labyrint, zonder de pretentie van een oplossing. Beklijvend door rust en precisie. Past thematisch goed bij Nel Goudriaans verhaal, maar de uitwerking is helemaal anders. Beelden zoals de ‘dragende vogels’ en de piano blijven bij.
Marius Vahlkamp – Hump of dump?
Een woordspel met tentakels. De opzet is vrij flauw, de punchline komt nogal traag aangesjokt. Leuk voor wie van seksverhalen houdt? Ik onthoud me liever. Wel goed om eens wat over Humpty Dumpty te lezen. Het lijkt alsof de meeste auteurs vooral inspiratie geput hebben uit het eerste Alice-boek, terwijl het tweede boek minstens even rijk is.
Ruben De Baerdemaeker – Auditie
Een ongemakkelijk goed verhaal! Meer zeggen zou alles verpesten; dit verhaal moet je gelezen hebben.
Frank Roger – Oog voor detail
Goed gevonden horrorverhaal dat met het spiegelconcept speelt. Speelt op efficiënte wijze met de zintuigen. De lichamelijke pijn bij het lezen was bijna voelbaar.
Bruno Lowagie – Een kwestie van perspectief
Nogal voor de hand liggend verhaal, goede stijl wel. Een compacte filosofische fabel.
Thomas de Vries – De allervreemdste manier om aan je einde te komen
Bizar, grotesk en ritmisch van toon. Als horrorfan haal ik hier mijn hartje op! Het einde komt inderdaad vreemd, maar niet zonder theatrale klasse. Dit verhaal geniet van zijn eigen waanzin. En terecht.
Guido Eekhaut – De andere geschiedenis van de wereld
Een tweede verhaal over Lewis Carroll, sfeervol verteld. Eekhaut heeft een fraaie stijl. Werkt ook goed als tijdsbeeld.
Martine Pauwels – De verloren prinses
Klassiek opgebouwd, verzorgd verteld, blijft dan weer misschien net iets te dicht bij de oorspronkelijke materie. De prinses blijft als personage wat vlak, maar het verhaal biedt voldoende kleur om te blijven boeien. Vertrouwd in toon dus, maar zonder verrassende onderlaag.
Luc Vos – Toch!
Een schijnbaar luchtig verhaal met een existentiële onderstroom. De toon is opgewekt, maar de inhoud zingt donkerder na. Een vreemde mengeling van hoop, onbegrip en aanvaarding. Verrassend effectief. De personages zijn soms meer symbolen dan mensen van vlees en bloed, dat wel.
Marius Vahlkamp – Gedicht ‘Een teken van leven’
Trefzeker en helder, met een licht weemoedige toon. Geen zwaarwichtigheid, wel een reflectie op bestaan en gemis. Een eenvoudig maar raak poëtisch moment.
Alexandra Dingenauts – La vie en blanc et rouge
Een zintuiglijk rijke tekst vol kleur en contrast. Vriendschap is een terugkerend thema in deze bundel; in dit verhaal speelt het overduidelijk de hoofdrol. Sommige scènes zijn eerder naïef te noemen, toch fluistert dit verhaal met lippen vol wijn.
Hervé Suys – Justin Case in Wonderland
Een ludieke woordspeling uitgerekt tot een detectivezaak. De humor is aanwezig, de spanning minder. Justin Case had misschien beter de uitgang gezocht.
Eveline van Dienst – Wat mij toch ter (enorme) ore kwam!
Apart verhaal over een bestaande medische aandoening. Randje gimmick, maar redt het net. Heel leuke schrijfstijl, levendig.
Peter De Backer – Alice en het kraslotje
Een aardige allegorie over kans en geldzucht, verteld met een glimlach. Wonderland wordt hier gereduceerd tot kassaomgeving, wat het verhaal tegelijk origineel en wat banaal maakt.
Frank Beckers – De zaal met 10.000 spiegels
Een eenvoudige vertelling over identiteit en illusie, die goed werkt op kinderniveau.
Peter De Groot – Opkikker
Een vrij lang verhaal met komische inslag. Inventief gebruik van de danszaal als competitieruimte. Veel personages uit Wonderland die hier aan bod komen, zitten niet in de andere verhalen. Dat zorgt voor meerwaarde in deze bundel.
Bruno Lowagie – De liefde achterna?
Een romantische insteek, maar het verhaal berust op een trouvaille. Weinig uitwerking van personages.
Bjorn J. Keus – Wonderlands Museum van Waarheid
Een sterk concept, met een overtuigende uitvoering. De waarheid als museumstuk levert zowel satire als reflectie. Intrigerend, gelaagd en slim opgebouwd. Een waardig eerbetoon aan twijfel. Dit is, samen met de hierna volgende bijdrage, misschien het meest opvallende verhaal in de bundel; bij momenten neigt het naar een essay, terwijl het toch een horrorverhaal betreft.
José Vandenbroucke – Spiegelland … Hoe het verder ging
Een voortzetting die zichzelf bewust is van haar oorsprong. Een taalfeest dat deuren wagenwijd openzet voor poëzie. De ritmiek van het verhaal is van een heel hoog niveau.
Paula Sheperd en Maarten Luikhoven – Voor de rode spiegel
Een sfeervol en bedachtzaam verhaal waarin het spiegelmotief als persoonlijke metafoor werkt. De symboliek wordt zorgvuldig opgebouwd, zonder te zwaar op de hand te worden. De rode spiegel blijft hangen als beeld van zelfinzicht en overgave.
Hay van den Munckhof – De vierde proef
Klassiek avonturenverhaal met heldere structuur. Werkt prima als coming of age story. De spanning is netjes opgebouwd, het slot levert wat het belooft. Niets verrassends, maar degelijk verteld. Een proeve van bekwaamheid, zonder pretenties.
Frank Beckers – Cryptopuzzel ‘Waar is Alice?’
Een aardige gimmick, vooral voor de puzzelaars. Leuk als intermezzo, maar verwacht geen diepgang in dit doolhof. Sommige antwoorden zullen, denk ik, makkelijker te raden zijn door Vlamingen.
Edward van Egmond – Jibberjabber
Taal als wapen, als wervelstorm, als totale ontregeling. Dit verhaal weigert zich vast te pinnen. Chaotisch en grillig, maar met een duistere kern. Tragische antagonist die zijn lot onstuitbaar tegemoet rent.
Frank Roger – Slecht gesynchroniseerd
Wie had dit verwacht? Een verhaal over een zwembad … en meerdere dimensies. Qua SF werkt dit prima voor een Wonderlandverhaal! De paranoïa is tastbaar, en dat maakt deze vertelling zo goed. Deed me denken aan The Twilight Zone.
Beck Palmas – Konijnenjacht
Vlot en energiek, de auteur zit erg dicht op de hoofdpersoon, wat altijd een goed teken is. De jacht ontspoort naar verwachting. Licht verteerbaar en goed getimed. De uitwerking van de verhaalwereld is heel gedegen.
Laura Scheepers – Alyssa
Een eerder psychologische insteek hier, met sterk opgebouwde spanning. Dit is een mooi portret van een vrouw die op zoek is naar zichzelf. De vervreemding zit in de details, vooral in de aanvang van het verhaal. Alyssa is overigens niet zomaar een naam hier … Knap opgebouwde identiteitsvraag in sprookjesvorm.
Nele Callebaut – Nobody Nowhere, Somebody Somewhere
Een verhaal over verdwijnen en verschijnen. De taal is beheerst, de inhoud raakt. Een tragisch portret dat zich pas langzaam prijsgeeft. De tegenstellingen in de titel worden voelbaar gemaakt zonder uitleg. Dit is wel het soort verhaal dat je tweemaal wil lezen om het te begrijpen.
Finn Audenaert – Alice en Skeleton Lode
Een avontuurlijk verhaal met rauwe randjes. Skeleton Lode is een intrigerende locatie, het plot komt net iets te snel tot zijn einde. Toch beklijft de sfeer. Alice als schaduwzoeker in een vreemd verlaten landschap. De overgang van Wonderland naar de ondergrondse wereld werkt goed. De piraten en indianen deden me denken aan Peter Pan. En is Skeleton Lode … Skeletor?
Peter De Groot – De boekhoudersquadrille
O, dit is weer een verhaal helemaal in de geest van Lewis Carroll. Alice serveert koekjes, filosofeert over het Niets en mikt op een boekhouder. De blije toon werkt wonderwel – vooral die doet aan Carroll denken. En is de koektrommel een existentialistisch object? Misschien moet ik er ook niet te veel achter zoeken. De onderwaterscènes zijn goed uitgewerkt, filmisch bijna.
Ada Martens – Spelevaren op de Sillas en de Celadon
Een vrolijk vaaravontuur met een Egel en een Flamingo. Warm, lief, licht absurd — maar meer riviercruise dan literair avontuur.
Elsbeth Boom – Gebroken spiegels
Een gedicht met donkere beelden en symboliek van verval en vergankelijkheid. Muzikaal, melancholisch en met een sterk gevoel voor ritme en mysterie.
Frank Beckers – Cryptopuzzel: Waar is Alice? (oplossing)
Daar zijn de antwoorden op al je vragen.

Nu, vierenzestig verhalen en flink wat spiegelingen, paradoxen en pratende dieren later, kan ik oprecht zeggen: dit was een wonderlijke reis. Natuurlijk, niet elk verhaal raakte doel of hart, maar dat is ook niet de opzet van een bonte bundel als deze. Waar zoveel stijlen, stemmen en invalshoeken samenkomen, is variatie onvermijdelijk, en gewenst. Wat mij betreft was ruim zeventig procent van de verhalen erg aangenaam tot ronduit sterk. En dat, lieve lezer, is een bijzonder hoge score in een project waar absurditeit en artistieke vrijheid de regels bepalen.
Of je nu houdt van poëzie, parodie, filosofische spiegelspelletjes of literaire dolle dwalingen: Wonderland heeft plaats voor velen. Zelfs voor iemand met een voorliefde voor horror, schedels op porseleinen servies en zwart fluweel in het hart.

Petra Swaelmans (4)
Horror- (en Alice) liefhebster en Wednesday-lookalike

Oorspronkelijke titel: A Clash of Kings (1999)
Luitingh-Sijthoff
36ste druk
2025
Paperback – Limited Edition
828 Blz.
978 90 210 5363 9
www.lsuitgeverij.nl
Verdeling België
VBK België
www.vbkbelgie.be
​

Het lied van ijs en vuur – boek 2
 
Ongeveer een jaar geleden besprak ik hier het eerste deel van de “limited edition” van dit Game of Thrones fantasy-epos. Inderdaad dit is een luxe uitgave waarbij de zijkanten van het boek zijn bedrukt met de schubben van een draak!
Het verhaal gaat als volgt:
De Strijd der Koningen is het tweede boek in de saga A Song of Ice and Fire. Het hoofdverhaal in dit vervolg draait voornamelijk om de verschillende koningen van het feodale Westeros die strijd leveren om het recht om op de IJzeren Troon te zitten. Dit is echter nog maar het topje van de ijsberg. Nadat Eddard Stark op verraderlijke wijze is vermoord, is zijn oudste zoon Robb door al zijn trouwe volgelingen uitgeroepen tot koning van het Noorden. Ondertussen eisen de twee broers van wijlen koning Robert Baratheon, Stannis en Renly, beiden de kroon en de IJzeren Troon op in Koningslanding, die in handen zijn van de idiote jonge koning Joffrey en zijn venijnige moeder Cersei Lannister. Met maar liefst vier mannen die het koningschap opeisen, staat het land Westeros aan de rand van de meest verwoestende oorlog die het in jaren heeft meegemaakt. En de voorspellingen van onheil worden alleen maar versterkt door de verschijning aan de hemel van een vlammende rode komeet, die door zowel de massa als de hoge huizen als een goed en kwaad voorteken wordt beschouwd. We lezen over de weduwe Catelyn Stark, haar invalide zoon Bran, zijn broer John Snow, de Lannister dwerg Tyrion, en uiteraard over Daenerys Targaryen, nadat ze moeder van de draken geworden is.
Dit boek ontwikkelt zich tot het toppunt van onromantische, epische militaire fantasy. Zo is de finale Slag bij Blackwater, die de laatste 200 pagina's van het boek beslaat, misschien wel de meest indrukwekkende, uitgebreide gevechtsscène die ooit in de fantasyliteratuur is voorgekomen.
Kortom een boek, als dat nog niet het geval is, dat je moet hebben!
 
Patrick Van de Wiele (5)

Oorspronkelijke titel: How to Build a Time Machine (2021)
Veen Media/New Scientist – Pocket Science
2025
Pocket
134 Blz.
978 90 8571 879 6
www.newscientist.nl
​

Kriskras door de tijd met behulp van wetenschap.
 
In ons geliefde genre, sciencefiction, is reizen in de tijd heel normaal, of dat nu richting het verleden of de toekomst is. Maar volgens de Britse wetenschapper Brian Clegg is dit wetenschappelijk echt mogelijk. Albert Einstein toonde met zijn relativiteitstheorie namelijk aan dat naar de toekomst reizen sowieso kan – en naar het verleden reizen misschien ook.
In deze leuke pocket laat Clegg ons zien hoe dat in werkelijkheid zou geschieden. En daar citeert hij ter illustratie uiteraard heel wat sciencefiction bij. Denk maar aan de bekende grootvader paradox, die we in Back to the Future bijna werkelijkheid zagen worden. Of de warpdrive uit Star Trek die ons sneller dan het licht laat reizen, omdat ie de ruimtetijd om zich heen kromt. Maar ook Robert Heinlein en uiteraard H.G. Wells’ The Time Machine komen aan bod. Verder kan je jezelf helemaal of enkel je hoofd laten invriezen, in de hoop dat er in de toekomst een kuur voor jouw probleem gevonden wordt, en men je kan ontdooien. Cryogenie heet dat. Of denk maar aan de kwantummechanica en de bijbehorende verstrengeling. Of reizen via een wormgat?
De auteur studeerde natuurkunde aan de universiteit van Cambridge, en schreef meer dan 40 populairwetenschappelijke boeken.
Sinds 2017 brengt New Scientist deze boekenserie uit. Deze boekjes op pocketformaat praten u in honderd pagina’s op toegankelijke wijze bij over actuele wetenschappelijke onderwerpen.
Een leuk en overzichtelijk boekje!
 
Patrick Van de Wiele (4)

Oorspronkelijke titel: Die Backschule für Potterheads (2021)
Kosmos Uitgevers
2025
(eerder verschenen in 2022 als De bakschool voor Potterheads)
Paperback
144 Blz.
978 90 4393 892 1
www.kosmosuitgevers.nl
Verdeling België
VBK België
www.vbkbelgie.be
​

Magisch bakken voor dreuzels en tovenaars.
 
Hebben jullie ook iemand in jullie gezin, familie of kennissenkring die gek is op alles wat met Harry Potter te maken heeft? Die kans zit er dik in. Wel, dan is dit nieuwe bakboek iets voor hen. Hiermee ben je welkom in de magische keuken van Zweinstein!
Dit Harry Potter Bakboek staat bol van de magische recepten. Maak nu zelf chocokikkers of boterbier en waan je even op de beroemde toverschool. Voor de grootste fans bak je een hartverwarmende verjaardagstaart (Happee Birthdae Harry) en voor Halloween waag je je aan het monsterboek of pompoenpasteitjes. Met de stap-voor-stap uitleg van alle basisbeginselen, zoals fondant maken en cake in vorm snijden, krijg jij zo je slijmballen voor bakken bij elkaar. En met de meer dan 40 recepten maak jij van elk themafeestje, kinderpartijtje of filmavondje een waar spektakel!
Dit is dus een leuk kookboek voor al wie van Harry Potter houdt, en zowel beginnende als ervaren bakkers kunnen ermee aan de slag, want je krijgt een duidelijke uitleg van de grondbeginselen, het basisdeeg, de basiscrèmes, de vullingen, en de basisbenodigdheden. En dan starten de projecten zelf: taarten, cupcakes, cakepops & koekjes en snoepjes.
Een leuk doe boek dat gegarandeerd jouw Harry Potter feestje zal doen slagen!
 
Patrick Van de Wiele (4)

Poespa Producties
2024
640 blz.
97-8-946475-3790
https://www.johnnybekaert.be/poespa-uitgaven-bang-voor-spoken.html
​

Wie is er bang?

Bang voor spoken? is een rijkgevulde anthologie die meer is dan een verzameling griezelverhalen: het is een spookhuis op papier, opgebouwd uit kamers vol fluisteringen, herinneringen en nachtschimmen. Uitgegeven door het eigenzinnige Poespa Producties en samengesteld door Finn Audenaert, zelf vertegenwoordigd met meerdere bijdragen, biedt dit boek een caleidoscopische blik op het spookverhaal in zijn vele gedaantes: melancholisch, grotesk, poëtisch, bijtend ironisch of hartverscheurend stil.
Met bijdragen van een bont gezelschap auteurs, waaronder oude rotten als Guido Eekhaut, genre-experimentatoren zoals Jaap Boekestein, Tais Teng en Frank Roger, en literaire stemmen als Laura Scheepers, Mike Jansen en Karel Smolders, is de bundel een staalkaart van de Nederlandstalige horrorfictie anno nu. De opgenomen haiku’s vormen verrassende intermezzo’s tussen langer werk, als snerpende flitsen uit het onderbewuste.
Thematisch verkent Bang voor spoken? niet alleen het bovennatuurlijke, maar ook de onderliggende angsten: verlies, wroeging, de last van herinnering, en de vraag wat ons blijft achtervolgen, zelfs als we de dood achter ons laten. Wie de bundel opent, betreedt een spiegelpaleis waar het griezelen niet alleen uit de duisternis komt, maar ook uit wat zich roert in het eigen verleden.

Hieronder mijn gedachten over de verhalen en gedichten (en essays!) in deze bundel:

​Bruno Lowagie – Spookdiagram
Een humoristische opener in aandoenlijk schematische vorm.
Karel Smolders – Het huis dat zielen las
Een gelaagde, gotische parel die traag en meedogenloos je onderbewustzijn binnendringt. Smolders bouwt zijn huis als een geheugenpaleis vol echo’s en schuld. Nu en dan een schrikeffect, maar vooral toch diepe existentiële huiver. De horror zit in wat je allang vergeten dacht …
Finn Audenaert – Haiku ‘Spook van zeven uur’
Een vlijmscherpe miniatuur over de tot banaliteit teruggebrachte angst voor oorlog. Ironisch en actueel. Een geraffineerde verstoring van je dagelijkse journaalritueel.
Tais Teng – De vuurjapon
Een fabuleuze vertelling met lavastromen aan verbeelding. Hier danst de horror in zijden lagen en mythologische echo’s. De taal schittert, de beelden branden zich in je ziel. Een sprookje met tanden en een plot dat zijn betovering doordrukt tot in de vlammen.
F.P.G. Camerman – Wolkenzoon
Een dromerig verhaal dat eerder koel mijmert dan martelt. Het poëtische wolkendek ontnam me geenszins het zicht op de échte dreiging: de tragische ambitie van de zoon. Verkillende plot, maar zonder spook om voor te vluchten.
Bruno Lowagie – De interventie
Een zorgvuldig geconstrueerde parabel met een bovennatuurlijk randje. Het blijft eerder een gedachte-experiment dan een rillend relaas. Netjes, maar het laat de horrorliefhebber met lege handen.
Martine Pauwels – De urn
Een fijngevoelige en in sobere taal geschreven evocatie van rouw en herinnering, elegant verweven met het ongrijpbare. De sfeer is broos, maar het spook beneemt je de adem op onverwachte momenten. Een fragiele, maar effectieve bezwering van verlies.
Ruben De Baerdemaeker – Haiku ‘Als de avond valt’
Deze haiku vangt op speelse wijze het vallen van de avond. Er spreekt een weldoende tederheid uit.
Finn Audenaert – Spookloos
Een aardige draai aan afwezigheid en verveling als thema’s. Het idee is slim, de uitwerking luchtig. Toch mist het verhaal gewicht om echt in je onderbuik te blijven nadreunen.
Guido Eekhaut – Over de rivier
Eekhaut levert een sfeervolle en mystiek geladen tocht over innerlijke wateren. De symboliek is rijk en de sfeer broeierig als mist boven grafstenen. Een verhaal dat zich als vanzelf spiegelt aan Joseph Conrad en mythes van overgang.
Laura Scheepers – De nevelheks
Een sprookjesachtige, licht surreële vertelling die meer aanzet tot sfeer dan echte spanning biedt. Intrigerend, maar een veeleer innemend spook.
Charles van Wettum – Huize Vhoo Khoezz
Een onderhoudend en op wetenschap gestoeld griezelverhaal, met een knipoog naar Lovecraftiaanse absurditeit. Amusant en met een bevredigende ontknoping.
Frank Roger – Veel liefs van de buren
Smakelijk verteld onheil in de onderbuik van de suburbia, vrolijk opgebouwd, misschien toch met een ondertoon van maatschappelijke paranoia. De afwikkeling, met een onverwachte finale, is bepaald geslaagd te noemen.
Jaap Boekestein – De laatste dans in Théâtre d’Obscure
Een gothic met flair en macabere charme, een choreografie van schaduw en decadentie. Boekestein weet precies waar de sfeer borrelt zonder over te koken. Het decor is een personage op zich: versleten fluweel, fluisterende coulissen.
Bruno Lowagie – Seance
Bekwaam geconstrueerd, met een klassieke spanningsboog en duidelijke personages. Het medium is sterker dan de boodschap, en het slot tammer dan gehoopt. Een spookverhaal zoals je het verwacht, maar zonder littekens.
Ruben De Baerdemaeker – Haiku ‘Dieren van de nacht’
Suggestief en sfeervol, maar het hapt niet. Het nachtelijke gedierte blijft wat op afstand. Poëtisch, zeker, maar met net iets te weinig nagalm.
Eveline van Dienst – Sp(r)ookjes
Een speels spel met taal en conventies. De jolige toon is knap. Angstaanjagend is dit niet, maar dat is ook niet de bedoeling.
Finn Audenaert – Feel bad
Rauw en maatschappijkritisch lang verhaal met horror als bijsmaak in plaats van hoofdingrediënt. De toon is scherp, de karakters zijn doordrenkt van misplaatste trots. De opbouw is eerder traag.
Liesbeth Jochemsen – De hond in de pot
Een kort verhaal met een nasmeulend gevoel van verlies en, als je er verder over nadenkt, absurdisme. Vrij bloederige horror, die nochtans gedeeltelijk buiten beeld blijft.
Luc Vos – Niet voor mij
Een rake miniatuur over wanhoop en verlangen, maar ook over zelfbehoud en wat het betekent als je zelfs van de dood niet meer kunt winnen. Niet verrassend, maar eerlijk en zonder poespas (mijn excuses voor de woordgrap). Het verhaal blijft na het lezen hangen.
Bruno Lowagie – Kattenkwaad
Een klassiek buren-onder-elkaar-verhaal met een duistere twist. Herkenbaar en vlot geschreven, maar mist net die ene onverwachte krab van onder de bank. Meer een kattenstreek dan een klauwslag.
Finn Audenaert – Haiku ‘Ook bang voor sporen’
Zijn we niet allemaal een beetje bang van de NS en de NMBS?
Tim Therry – Opa Keelschors
Een groteske poppenkast waarin nostalgie verkruimelt tot knarsende tanden. De toon is vilein, de vertelstem eigenzinnig. Het verhaal slingert heerlijk tussen absurditeit en tragiek. Een dode opa zoals alleen nachtmerries ze opvoeren. Misschien wel hét hoogtepunt van deze bundel.
Sabina Nina Stepanovic / Rose N Storm – De legende van Zmeu
Een fragment dat lonkt naar een groter, dieper universum. Fraaie setting en sterke sfeeropbouw, maar als losstaand verhaal mist het net voldoende afgerondheid. Potentieel voelbaar, maar hier nog in nevelen. Er was iets te weinig ruimte voor karaktertekening, wat begrijpelijk is gezien dit een hoofdstuk uit een roman is. Toch spannend op zich.
Luc Geeraert – Hart en ziel
Zacht melancholisch en mooi in balans. Geen spektakel, maar een pleidooi voor het ontastbare en de voortdurende liefde. Een verhaal dat zich niet opdringt, maar toch onweerstaanbaar onder je huid kruipt. Knap door eenvoud en stil verdriet. Alweer een topper na Opa Keelschors.
Laura Scheepers – Wraak
Duistere catharsis met een voortreffelijke analyse van een liefdesrelatie die in de soep draait. De emotionele inzet is voelbaar, maar de afwikkeling had misschien baat gehad bij meer weerhaakjes. Een méér dan verdienstelijke zielenafrekening.
Ruben De Baerdemaeker – Haiku ‘Maanlicht zilvergrijs’
Kalm, gestileerd en helder van toon. Als een lichte trilling op het oppervlak van een meer. De schoonheid zit in de beheersing, al blijft de schaduw eerder poëtisch dan beangstigend.
Mike Jansen – De poppenspeler van Durestad
Een volbloed gotisch drama vol naald en draad. De sfeer is verfijnd macaber, de thematiek klassiek. Denk The Sandman ontmoet Pinocchio, maar met meer bloed en schuld. Vakkundig geweven horror die je niet gauw loslaat.
Marceline de Waard – Het spook met de rode haren
Een liefkozend griezelverhaal met een nostalgisch hart. Teder verteld, maar de horror blijft vriendelijk glimlachen in plaats van bijten. Meer een herfstwandeling door herinnering dan een afdaling in duisternis. De tijdsprongen en perspectiefwissels zijn kundig neergezet. Weergaloos op technisch lak, en met een hart voor de personages.
Finn Audenaert – De strijd beslecht
Een hervertelling in sobere stijl. Een krachtig miniatuur dat niet bang is om zijn tanden te tonen. De titel bedriegt: dit verhaal blijft nagalmen als een conflict dat nooit helemaal sluit.
Johan Klein Haneveld – Het Tasmaanse spook
Een intelligent geconstrueerd avonturenverhaal. Ecologische ondertoon en speculatieve horror gaan hier hand in hand. Geen horror met bloed, maar met impliciete dreiging en vooral moreel gewicht. Intrigerend, al had het einde net wat meer verzet mogen bieden.
Bruno Lowagie – De ballade van Sarah Winchester
Een mooie poging om biografie en mythe te mengen, de grappige toon die op het eind omslaat in  huivering is niet helemaal geslaagd. De echo’s zijn historisch, niet existentieel. Bij wijze van spreken een balzaal vol spoken, maar je voelt hun adem niet in je nek. De balladevorm werkt op zich prima.
Frank Beckers – Haiku ‘Leve de winter!’
Niet meer dan een kwinkslag. Werkt uitstekend als tussendoortje.
Hervé Suys – De beschermeling
Een klassiek opgebouwd verhaal met een bijzonder knappe spanningsboog. De maatschappijkritiek is vlijmscherp; het verhaal neigt naar Zuid-Amerikaans magisch realisme. Sterk!
Katrien Ricart – Koud marmer
Een kort verhaal als een standbeeld: hard, stil, en doordrenkt van eenzaamheid. De toon is raak, de sfeer zorgvuldig opgebouwd. Geen verrassingen, maar wel een schrijnend portret van verlies en versteende liefde.
Karel Smolders – Ghost with the wind
Een vlotte mix van woordspel en nostalgie. Net wat te veel stijl en te weinig bijt. Amusant, zeker, maar de wind draagt meer grap dan griezel.
Ruben De Baerdemaeker – Haiku ‘Een spook riep eens boe’
Licht, luchtig en spottend. Geen horror, wel een speelse afrekening met het genre. Als spoken lachen konden, zou dit hun mopje zijn.
Frank Beckers – Waarom grote mensen geen spoken zien
Een leuke jeugdvertelling. De kinderlijke blik als sleutel tot het bovennatuurlijke werkt, maar de boodschap is net iets te zacht om echt te blijven schrijnen. Mooie gedachte, braaf uitgevoerd.
Finn Audenaert – Poetsman
Een prachtig duister sprookje over immigranten en mensen die het goed of slecht met hen voorhebben. Wat opvalt, is het realisme waarmee alles wordt neergezet. De horror is gelaagd, psychologisch en taalkundig messcherp. De ontknoping is niet geheel onverwacht.
Bruno Lowagie – Dode mensen
Een schokkend einde, maar mist onderweg de rafelrandjes om zijn centrale thema echt voelbaar te maken. Je voelt de ambitie, maar de ingehouden stilering houdt het afstandelijk.
Isabelle Plomteux – Amenophis Steketee
Een verhaal dat op het randje balanceert tussen camp en kosmische waanzin. De toon is onverwacht blij in het licht van de penibele situatie waarin de hoofdpersoon zich bevindt,  het decor is bijzonder origineel, maar inhoudelijk zakt het wat door het interdimensionale tapijt. Het einde hint naar een groter verhaal.
Ruben De Baerdemaeker – De waarzegster
Een sterke opbouw met klassieke spookverhaal-elementen en een onverwacht psychologisch eindbeeld. De tekst kabbelt iets te lang, maar de schaduw komt uiteindelijk toch waar je ‘m niet wil. Net echt. En dat bedoel ik in beide betekenissen.
Peter De Backer – Twee spoken
Een kort, speels verhaal met een jeugdig karakter. Charmant vermaak voor tussen de koffielepel en de duisternis. De auteur heeft duidelijk een hart voor het gezin waarrond hij zijn verhaal weeft.
Luc Vos – Verandering
Een karaktergedreven brokje weemoed, mooi gevat in sobere taal. Het bovennatuurlijke is meer spiegel dan schrik, en dat werkt. Geen kloppende muren, wel kloppend hart. Een klein verhaal met een groot zuchtje. Het knikje naar God werkt wonderwel.
Bruno Lowagie – Schrijnwerk
Kort niemendalletje. Er wordt subtiel geklopt, maar het verhaal gaat nooit echt open. Decoratief en degelijk, maar de horror laat zich niet voelen in de vezels. De verhalen van Bruno Lowagie in deze bundel lijken soms eerder op gimmicks te berusten.
Finn Audenaert – De melomaan en de vloek
Een fraai uitgevoerde muzikale allegorie, met duistere vader-kind thematiek en een originele klankkleur. De tekst walst vol dissonanten langs de afgrond van obsessie. Soms wat te gedragen, maar het einde raakt je. Dit concert blijft nagalmen.
Eddy C. Bertin & Brenda Bertin – Geestesverschijning
Subliem verhaal! Bertin senior en junior brengen een spookverhaal zoals het hoort: atmosferisch, dreigend en iets dat ik niet anders dan als ‘Europese melancholie’ kan benoemen. Geen spektakel, maar een onderkoelde tocht door trauma en herinnering. Tijdloos in opbouw, hedendaags in thematiek. Fraaie toevoeging aan het genre.
Frank Beckers – Haiku ‘Niemand schrikt van mij’
Hilarisch! Ik had een grote grijns op mijn gezicht bij het lezen.
Patrick Van de Wiele – Essay ‘Spooky songs’
Een lichtvoetige wandeling door griezelmuziek, leuk voor de liefhebber. Informatief en charmant.
Finn Audenaert – Essay ‘Het gouden tijdperk van het spookverhaal in de Angelsaksische landen’
Erudiet, meeslepend en boeiend opgebouwd. Een betoog vol passie voor het genre, met duidelijke kennis van zaken. Geen droge opsomming, maar een levendig eerbetoon aan schaduwrijke grootheden. Voor horrorliefhebbers verplichte kost. Had een separaat boek verdiend.
 
Bang voor spoken? is geen bundel die je met een gerust hart op je nachtkastje legt. Niet omdat het je uit je slaap houdt (al doen sommige verhalen dat met gemak), maar omdat het boek je blijft achtervolgen met vragen die verder reiken dan het genre. Wat is een spook? Een entiteit, een herinnering, een schuld, een spiegel? In deze verzameling schuilt het antwoord telkens ergens anders, onder een bed, in een urn, op een vergeten zoldertrap.
De kwaliteit varieert, zoals bij elke bloemlezing, maar de topverhalen tonen een volwassenheid die het spookverhaal eindelijk losmaakt van kinderslaapkamers en Halloween-maskers. Hier geen bordkartonnen monsters, maar schimmen die voortkomen uit trauma, liefde, verlies en ontkenning. Sommige auteurs kiezen voor gotiek, anderen voor maatschappelijk engagement of stille horror. En net daarin ligt de kracht: deze bundel is niet alleen een eerbetoon aan het genre, maar ook een bewijs dat Nederlandstalige griezelverhalen kunnen evolueren zonder hun wortels te verliezen.
Voor wie houdt van literaire horror met rafelranden, zwarte humor, subtiele dreiging en een vleugje waanzin: Bang voor spoken? is een spookhuis dat zijn bezoekers niet vergeet.

​Petra Swaelmans (4)
Horrorrecensente en Wednesday-lookalike

​Poespa Producties
2024
Paperback
341 Blz.
97-8-908343-9983
www.johnnybekaert.be/poespa-uitgaven-onvoltooid-toekomstige-tijd.html

De Gentse auteur Bruno Lowagie keert na een carrière van een kwarteeuw in de IT-sector terug naar een oude passie: schrijven. In 2021 verscheen zijn Engelstalige autobiografie Entreprenerd, waarin hij onthulde hoe hij samen met zijn vrouw een internationaal technologiebedrijf uitbouwde van startup tot exit. Voor deze bundel bracht hij tweeënveertig korte verhalen bijeen, die hij schreef sinds hij dat bedrijf in 2018 verliet.
En ik moet eerlijk bekennen dat ik ervan genoten heb. Ik neem u mee op een korte rondleiding naar enkele van de mooie verhalen hierin. In de opener Victors dilemma vindt Victor, een puber, een raar boek in de bib, dat eigenlijk zijn levensloop bevat. Peter Stevens bouwt een tijdmachine in het titelverhaal waarmee eerst een tennisbal, en daarna zijn zoon Tom in een tijdlus komen vast te zitten. In Verlies jij ook tijd? krijgt kantoormedewerker Karel Timmers te maken met gaten in de tijd. David heeft een medepassagier aan boord van een ruimteschip vermoord, en de boord AI ISTOS wijst hem daarop in Black-out. Het liefdeskind bevat een verhaal over een echte, ouderwetse zwangerschap in een onvruchtbaarheidsperiode, die leidt tot ruzie over geld. Stef heeft Unicornitis (hij verandert in een eenhoorn) en dat brengt magische krachten met zich mee in Alles van waarde. Totdat anderen er willen van profiteren… In De tranen van Cyrano schrijft een puber bijgenaamd Cyrano liefdesbrieven voor anderen tegen betaling, totdat hijzelf verliefd wordt… Griezelverhalen veroorzaken bedplassen in Zo vader, zo zoon. De sterfelijke god is het verhaal van een relatietherapie voor 2 geesten, die een koppel vormen. Hij is een sterfelijke god, en zij een kwelduivelin. Dat botst uiteraard! Roger is “versleten” en wordt vervangen door Frank in De man die vervangen werd. Verdwijnende verwanten bevat het relaas van een oma, die in een rusthuis verblijft, en het slachtoffer wordt van bloedverwanten die haar het testament willen doen veranderen. Er gebeurt een paranormale gebeurtenis tijdens een tentoonstelling van de auteur Edgar Allan Poe in Centre Céramique in De inktpot en de raaf. En Japanse Mecha’s worden ingezet om WO II te winnen in Codebrekers, maar met steun van Alan Turing kan dat verijdeld worden.
Bruno heeft hiermee duidelijk bewezen dat hij fantastische verhalen kan vertellen. Of dat nu sciencefiction, fantasy of rariteiten zijn, hij blijft boeien! Een aanrader van eigen bodem dus!
Met een voorwoord door Philippe Gijsels, Chief Strategy Officer BNP Paribas Fortis.
 
Patrick Van de Wiele (4)

Originele Titel: Koldas – Beyond Neptune
Obelisk Boeken
2025
Paperback
272 Blz.
978-94-6461-188-5
www.obeliskboeken.nl
​

Het ware verhaal van een adembenemende reis naar de oorsprong van Tijd en Schepping.
 
Ik las al eerder boeken van Elena Danaan die beweert in contact te staan met buitenaardsen, die haar begeleiden en beschermen als Afgezant van de Aarde. Nu heeft ze een nieuw boek uitgebracht, en ook deze keer gaat het om een waargebeurd verhaal.
Dit overstijgt de grenzen van tijd en ruimte en begint op 25 juli 2022, wanneer ze wordt uitgenodigd door Celadion, voormalig bemanningslid en piloot van Thor Han. Zij neemt ons mee op een verrassingsreis naar Neptunus, die onverwacht uitmondt in een interdimensionaal avontuur van twee maanden en een zoektocht naar de mysterieuze “Architecten”. Want Neptunus herbergt een portaal naar een andere dimensie. Dit boek bevat een schat aan kennis en inzichten die pas nu gedeeld konden worden, omdat de mensheid er eindelijk klaar voor is.
Elena Danaan brengt opnieuw een meesterwerk met belangrijke informatie, waaronder de ontbrekende schakel in de geschiedenis van ons zonnestelsel. Hoewel Koldas een planeet is die niet in ons universum ligt, kan zij wel bereikt worden via een sterrenpoort op Neptunus. De prachtige afbeeldingen in dit boek (die Danaan zelf maakte, waarschijnlijk met AI) zijn uitingen van de cultuur en het volk van Koldas, en laten zien hoe kinderen pictogrammen tot leven zingen en hoe de bevolking harmonie vindt tussen technologie en natuur. Dit geeft hoop voor onze toekomst, waarin ook onze eigen planeet dit niveau van balans kan en zal bereiken.
Ontdek door de ogen van Elena Danaan de adembenemende landschappen, futuristische steden en verbazingwekkende uitingen van cultuur op een zinderende reis die voert naar de oorsprong van de gehele schepping.
Heel wat dus om tot zich te nemen en er verbaasd van te staan. Wanneer wordt deze informatie deel gemaakt aan de ganse wereldbevolking?
 
Patrick Van de Wiele (4)

Oorspronkelijke titel: ElderRace
Iceberg Books
2025
Paperback
167 Blz.
9789083499253
www.iceberg-books.nl
​

​Op de verre planeet Sophos 4 moet een ooit door de Aarde gezonden antropoloog de lokale, tot middeleeuws niveau teruggevallen bevolking, die hij heeft gezworen te bestuderen, zien te redden van een onverslaanbare vijand.
Lynesse is de statusarme Vierde Dochter van de koningin, en wordt gezien als een nutteloze blaag. Maar een demon terroriseert het land, en nu is ze een volwassene met verantwoordelijkheden. Hoewel ze nog steeds niet voor vol wordt aangezien, begrijpt ze dat de enige manier om haar volk te redden is door het pact tussen haar familie en de tovenaar in de Toren der Oudsten aan te roepen. Hij die daar al woont sinds mensenheugenis (hoewel sinds generaties niemand er ook maar in de buurt durft te komen).
Maar Nyr Oudste is geen tovenaar, en het is hem verboden om te helpen, en zijn kennis van wetenschap vertelt hem dat de dreiging onmogelijk een demon kan zijn...
Deze novelle houdt vast aan een culturele ontkoppeling waarbij technologie met magie wordt verweven, onder de vorm van het standpunt ​​van de laatste aardse antropoloog en de jonge, vrijgevochten vrouw die de strijd tegen een demon wil leiden. De antropoloog van het Earth Explorer Corps, Nyr, ligt al tientallen jaren in een koude slaap, wachtend op contact van zijn team terwijl hij met tussenpozen informatie over de lokale bevolking verzamelt. Zijn werk wordt ondersteund door een Dissociatief Cognitie Systeem (DCS), waarmee hij gevoelens kan uitschakelen en alleen kan functioneren met zijn rede.
Lynesse, de eigenzinnige lokale vrouw, is het spreekwoordelijke vierde kind van de koningin. Ze is mild verwend, maar wordt over het algemeen als onbelangrijk beschouwd in een matriarchale lijn van een feodale, statusbewuste samenleving. Wanneer ze hoort over een demon die mensen en zelfs dorpen verslindt, besluit ze de hulp van Nyr Oudste in te roepen om hem te verslaan. Nyr, op zijn beurt, wordt gekweld door herinneringen aan Lynesse's overgrootmoeder van de laatste keer dat hij tegen zijn antropologische opleiding inging.
Deze novelle heeft raakvlakken met Ursula Le Guin, maar deed me regelmatig ook aan het werk van Jack Vance denken. Die vermenging van sciencefiction en fantasy vullen hier immers mekaar prachtig aan.
 
Patrick Van de Wiele (4)